Feitelijk is de militaire staatsgreep een continuïteit sinds Naguib en Nasser. Het leger kent de MB tot in de kleinste details en weet dat ze sinds de jaren dertig wachten en zich voorbereiden om de macht te grijpen en een groot khalifaat te starten.
Naguib en Nasser kregen de eerste ernstige problemen en Nasser heeft ze meteen gekortwiekt. Ze bleven geduldig wachten in Al Azhar en deden daar enorme ervaring op, ze waren ten slotte de ideologen van de Afghaanse “mujahedeen” waarmee ik een bezoek bracht aan Al Azhar en de perfect gestructureerde organisatie kon zien.
Het leger weet ook dat ze het platteland controleren door de sociale steun die ze geven met Qatar en Saudi geld. Ze zullen nu kijken wat Qatar en Saudi Arabië willen want zonder dat geld hebben ze een probleem.
Mercury Traveller
Antwoord:
Ik dacht dat al Azhar los werkte van de Moslimbroederschap. Het hoofd van al Azhar stond toch mee op de persconferentie waar de staatsgreep werd aangekondigd?
Wie goed het discours van de Moslimbroederschap in Egypte, Tunesië en ook Syrië, of de AKP in Turkije bekijkt, ziet onder het dunne laagje vernis van respectabiliteit en democratische woordenkramerij feitelijk een soort islamitische vorm van wat bij ons ooit het fascisme/nazisme was.
Bij ons werd in de jaren dertig van de vorige eeuw het Verdinaso gefinancierd door het Italië van Mussolini en Rex en het VNV door het Duitsland van Hitler. In het Midden-Oosten krijgt de Moslimbroederschap geld van Qatar en de salafisten in regel van Saoedi Arabië.
In de Financial Times stond dat men alle bankrekeningen van de Moslimbroederschap die verband hielden met hun sociale activiteiten bevroren had.
Het probleem is dan natuurlijk dat de overheid wel moet zorgen voor een alternatief. Informatie de naam waardig over die zeer belangrijke structuren is echter in de media niet te vinden.
Lezer Ben Braam bracht hier een boeiende tekst naar voor van een vroegere correspondent van de New York Times die het had over armoede en uitsluiting als een voedingsbodem voor dit islamitisch fascisme.
Geheel onduidelijk blijft echter de houding van Saoedi Arabië. Dit land is toch al decennia de sponsor van de politieke islam en keert zich nu radicaal en openlijk tegen de politieke islam in Egypte. Het blijft wel zo te zien aan de jihadistische kar trekken in Syrië. Daar lijkt het toch op. De tijd zal hier echter duidelijkheid verschaffen.
De door haar gefinancierde salafistische al Nour partij steunde trouwens de staatsgreep tegen Morsi. Ze lijkt hierdoor echter veel leden verloren te hebben. Sommigen trokken richting Moslimbroeders, anderen weg van de politieke islam.
Wel lijkt de woede van de doorsnee Egyptenaar tegen de Moslimbroeders erg groot te zijn. Ze zijn blijkbaar op dit ogenblik maatschappelijk bijna totaal geïsoleerd en krijgen zelfs geen duizenden betogers meer bij elkaar.
Gelukkig voor hen is er nog de buitenlandse pers waar de uitlatingen van die Moslimbroeders op sommige ogenblikken bijna als enige aan bod komen. En dan maar zoals Jens Franssen op de VRT klagen dat men hen in Egypte met een kwaad oog bekijkt.
Willy Van Damme