Beste Willy, ik begrijp een paar zaken niet. Als ik je analyse goed begrijp financieert Saoudi-Arabie en Quatar de islamisering en verkiest het westen een islamitische dictatuur in Egypte boven een democratisch bestuur. Welke belangen voor het Westen zijn hierin gelegen?
Wat zijn de baten voor het Westen bij een Islamitische dictatuur in Egypte? ( Ik herinner me nog de miljarden euro’s steun van de EU om de democraticeringsprocessen in Egypte op gang te brengen en waarvan naar ik meen niemand precies weet waar dat geld aan besteedt is. )
groet!
Jan
Antwoord:
De VS, en ook de EU, doet in het Midden-Oosten niets zonder toestemming van Israël. Doen ze het dan toch dan zouden er zeker vanuit Israël luide bezwaren komen.
Ik herinner mij echter geen publieke of semi-geheime protesten vanuit Israël of ermee gelieerde organisaties als het Amerikaanse AIPAC of hier Joods Actueel. Ze zwijgen, en zwijgen is tot nader order toestemmen.
Verder hebben de VS en de EU nog nooit in het Midden-Oosten de democratie gesteund. Met woorden natuurlijk wel. Dat is ook de reden waarom ze die opstand in Syrië of de revoltes in Libië en Tunesië steunen en steunden.
Oh ja, die Syrische rebellen noemen zich wel het Vrij Syrisch Leger, maar dat is maar een naam. Het is niet eens het klassiek laagje vernis waarachter de ware bedoelingen dan verborgen zijn.
En inderdaad de EU en ook de VS steunen officieel overal de democratie in de regio. Kijk echter naar Libië waar de VS samenwerken met terreurorganisaties. Een ervan stond zelfs in voor de bewaking van het Amerikaans consulaat in het Libische Benghazi. Tot ze de Amerikaanse ambassadeur John Christopher Stevens vermoorden.
De VS en de EU hebben steeds slechte relaties gehad met nationalistische regeringen in de derde wereld. Of dat nu in Belgisch Congo (Lumumba), Algerije (FNL), Irak (Baath), Egypte (Suez) of Syrië (Baath) was, het maakte geen verschil. Doden en of omverwerpen was de regel.
Vandaar dat die dan maar bij de Sovjets en China (de vijanden van het westen) om steun gingen bedelen.
De VS, en ook de EU, hebben daarentegen met die conservatieve staten uit het Arabisch schiereiland, Jordanië en Marokko wel steeds goede relaties gehad. Ze werken er al decennia mee samen, luisterden steeds naar de bevelen van Washington, Parijs en Londen en (voor Saoedi Arabië) kochten massaal wapens en ander westers spul.
Vooral sinds 1978 toen Amerikaans veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski en president Jimmy Carter hun oorlogsstrategie tegen de Sovjetunie opvoerden werd de steun aan die jihadisten echt concreet.
Zie de oorlog om Afghanistan. Het betekende de geboorte van de Mujahedeen, de Taliban, al Qaeda en massa’s vanuit het buitenland aangevoerde jihadisten. Trouwens tot grote tevredenheid van Brzezinski & Co.
Voor Israël zijn die jihadisten een echt godsgeschenk. Hun groei zorgde voor steeds maar toenemende spanningen in die landen en tussen de landen onderling. De mogelijkheid van een groot Arabisch conflict met daarbij ook Perzië/Iran komt zo akelig dichterbij.
Het zou een Iraans-Iraakse oorlog in het groot zijn.
En wat kan men in Israël meer wensen dan dat? Het maakt de vijanden alleen maar veel zwakker. En dit niet voor enkele jaren maar voor decennia.
Geweten is dat zionisten van hun land een zogenaamd joodse staat willen maken. En land met alleen joden – uiteraard alleen diegene die dan welkom zijn – en een dat niet alleen de westelijke Jordaanoever beslaat maar ook de oostelijke. Ze heeft dan controle over het grootste deel van het daar aanwezige drinkwater.
Men hoeft geen genie te zijn om te beseffen dat dit het echte ultieme nooit duidelijk verkondigde doel is van het zionisme. Maar zonder een echte serieuze verzwakking van de Arabische vijand is dat niet realiseerbaar. Vandaar dit streven.
Een politiek die men niet openlijk kan nastreven. Het moet geheim blijven of zo onduidelijk mogelijk. Daarom dat Israël ogenschijnlijk overal van dit conflict weg blijft.
Ze werkt echter gewoon via de VS en de EU en die gebruiken dan vooral Qatar en Saoedi Arabië.
Bovendien streven de islamisten naar een soort utopisch verleden toen het dan allemaal goed ging, het paradijs voor moslims. De moderniteit wordt daarbij gebannen en zo de economische ontwikkeling. Ook dit is in het belang van Israël. Want daar wil men de tegenstrever zo zwak mogelijk houden.
Natuurlijk is deze strategie niet alleen van een ongehoord grote misdadigheid, ze is ook erg risicovol. Maar de strategen in Israël denken dat dit de beste uitweg is voor het grote dilemma waar ze mee zitten.
Kunnen ze de Palestijnen niet uit het huidig Eretz Israël verdrijven dan hebben ze een op korte termijn al zeer groot demografisch en politiek probleem. Dan komt hun zionistische droom zeker in gevaar. Ze kiezen dus voor een uitweg vol bloedvergieten met ook voor hen veel gevaren.
Het is in mijn ogen je reinste dwaasheid en vermoedelijk onhaalbaar. Zeker vanwege de EU is dit een complete idiotie daar die op termijn op deze wijze haar eigen stabiliteit ondergraaft. Zo is de verspreiding van het salafisme in bijvoorbeeld Kosovo en Bosnië al ver gevorderd. Men is in Brussel bij de EU blijkbaar bijna geheel blind.
Maar met de belangen van de EU of zelfs de VS rekening houden is er voor Israël niet bij. Ze denken er zelfs nog geen fractie van een seconde aan.
Ik hoop je vragen hiermee beantwoord te hebben.
Willy Van Damme