“In het Sportpalast heb ik een keer Hitler horen spreken en dat was echt indrukwekkend. ” (Jan de Spot over zijn verblijf in Berlijn in de jaren ’30).
Bron: http://www.dbnl.org/tekst/flor007tenh16_01/flor007tenh16_01_0008.php
Ridder Jan de Spot was een figuur om U tegen te zeggen. Zijn getuigenis is onverdacht want van NA de oorlog. Zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_de_Spot
Om maar te zeggen dat spreek- en organisatietalent geen morele waarde hebben. Ook Leon Degrelle was een oratorisch natuurtalent. Men moest BETALEN om tot zijn meetings toegelaten te worden.
Men kan zich afvragen hoe onze sterjournalisten zouden gereageerd hebben indien ze 80 jaar eerder geboren waren. Wellicht waren ze in katzwijm gevallen bij het aanhoren van oom Adi ?
Zorro
Antwoord:
Om een bekende filmtitel te gebruiken: ‘For a few dollars more” zouden ze toen inderdaad Hitler of Degrelle op dezelfde manier hebben besproken. Om hen dan nadien ‘for a few dollars more’ bedolven te hebben onder de modder.
Weet je, de verhalen over Syrië in onze media zijn feitelijk zeer leerzaam. Twee jaar lang waren die jihadisten helden, idealisten, vrijheidsstrijders, democraten, verdedigers van de mensenrechten, enzovoort.
Dan kon men niet langer verzwijgen dat die jihadisten soms uit België en Nederland kwamen en er gruwelijke dingen deden. Ze plaatsen hun sadisme immers live op YouTube als ware het vakantiekiekjes vanuit de Costa del Sol.
En dus kon men in onze pers op pagina 1 lezen over die gevaarlijke Europese jihadisten die in Syrië misdaden begingen, om dan op pagina 3 te lezen over de vrijheidsstrijd en andere goede daden van diezelfde sadistische gruwels. Schizofrenie noemt men dat.
En dat blijft ook nu nog steeds voortduren. Dat de hoofdredacties die dubbelzinnigheid al zolang laten voortduren zegt feitelijk alles over het niveau van die media.
In Persland is gewoon alles mogelijk. Behalve degelijk berichten. Dan is het, om weer een andere filmtitel te gebruiken: ‘A mission impossible’.
Willy Van Damme