Dank voor deze analyse!
U geeft mij onverwacht hoop, dat een nieuwe koude (of erger) oorlog geen vanzelfsprekendheid is.
Mogelijk betalen redelijke en diplomatieke stappen zich toch uit.
Bij uw verwijzing naar brieven van lezers van The Washington Post en The New York Times moest ik denken aan de reacties van lezers op de site van The Guardian. Deze zijn over dit soort onderwerpen ook in grote meerderheid zeer kritisch (en wijken dus totaal af van de berichtgeving zelf…)
Nogmaals dank voor uw uitgebreide research en afgewogen conclusies.
Bert Bervoets
Antwoord:
Bedankt voor je bloemetje.
Ik denk dat zoals met Syrië en Iran de VS uiteindelijk terugschrokken voor een regelrechte grote oorlog. Ze provoceren, zijn uitermate agressief en gebruiken massa’s geweld maar finaal druipt men af.
Daarom dat ik Anders Fogh Rasmussen belachelijk maakte door hem te omschrijven als een blaffende hond die echter zijn tanden verloor.
Wat verder ook erg opvalt is het feit dat de klassieke media al 6 maanden zwijgen over de fascistische terreur in Oekraïne. Maar ondanks die censuur blijken massa’s lezers hiervan wel op de hoogte. Het is een bewijs dat het monopolie van de klassieke pers doorbroken is.
De hoofdredacties en hun eigenaars hebben niet meer het monopolie qua nieuwsverspreiding. En dat is gezien in het kader van de crisissen rond Syrië en Oekraïne naar mijn gevoel de belangrijkste constatering.
De macht van de VS werd hier dus op twee wijzen doorbroken, op het slagveld en in de media. Ook de alles overheersende invloed van voor de VS werkende leugenmachines zoals Amnesty International, Human Rights Watch en Pax Christi is gebroken. Hun bedrog is door heel veel mensen ontmaskerd. Ook dat is positief.
Willy Van Damme