Wel, wel, wel, de Guido Joris die mij een paar jaren het leven zuur maakte en door de mazen van het net wist te glippen toen hij voor de raadkamer moest verschijnen, blijft op het internet zijn gal spuwen en fulmineren. Hij doet dat op onnavolgbare wijze, waarbij hij wild om zich heen trapt en God-en-klein-Pierke tegen zich in het harnas jaagt. Maar hij heeft er deugd van, denk ik. Vandaag las ik dat Ludo De Brabander, de voorzitter van VZW Vrede, klacht tegen hem indiende wegens ettelijke haatmails. Ik wens De Brabander meer succes dan ikzelf destijds kende. Of beter: ik geef hem de raad om een goede advocaat onder de arm te nemen. Door een fout van de mijne zijn Joris en zijn toenmalige kornuiten de dans ontsprongen.
Berenklauw
Antwoord:
Ik zag het verhaal van Ludo De Brabander recent in de media en het wekte geen enkele verbazing. Ik raad je aan hier het verhaal te lezen over de rabbijn Mosje Friedman. Het geeft je een erg goede indruk over met wat soort volk we hier te maken hebben.
Mensen verwijten antisemiet te zijn en zelf openlijk Arabieren, toch een Semitisch volk, discrimeneren. Schaamteloos en perfide heet dat. Hier reageerde hij al herhaaldelijk zonder echter ooit enig niveau te halen. Maar dat typeert.
Dat soort lieden raakt intellectueel niet eens uit de diepste riool die je op aarde kunt vinden. Lees anders op deze blog eens het mooie proza van Benno Barnard. De ‘prins der Nederlandse Letteren’ poedelnaakt.
Willy Van Damme