Ik hoop maar dat de Iraniërs voet bij stuk houden. Er is niets wat het beest in de mens meer naar boven haalt als macht.
Edith Legrand
Antwoord:
Bedankt voor deze reactie.
Het is allemaal een kwestie van machtsverhoudingen. Verhoudingsgewijze is de macht van de VS en de landen van de EU in de wereld sterk aan het dalen en is die van de zogenaamde BRIC-landen aan het toenemen.
Verder stijgt de vraag naar olie en gas zo sterk dat landen die dat produceren zoals Iran en Rusland de wind van achter hebben.
Er lijkt in de komende jaren hierin ook geen verandering te komen en dus kan je er bijna gif op innemen dat Iran als overwinnaar uit die strijd zal komen.
Ik denk dat er in de EU, VS, Iran en bij de BRIC-landen voldoende verstandige mensen zitten die dit goed beseffen.
Maar imperialisme/macht werkt zoals je weet verslavend en van die verslaving afkomen is zeer moeilijk, het vergt generaties. Zo denkt een derderangsnatie als het Verenigd Koninkrijk nog steeds dat ze staten als Myanmar de les moet lezen. In wezen echter zit men hen daar gewoon uit te lachen zoals nu met het bezoek daar van premier David Cameron gebeurde.
Uiteindelijk gaat het hier over een al vijfhonderd jaar durende strijd van landen buiten Europa voor het behoud van hun onafhankelijkheid.
Het nu in een bepaalde pers spelende verhaal rond Argentinië, Spanje en de oliemaatschappijen Repsol en YPF heeft een gelijkaardig karakter. En Spanje maar brullen waarna Karel De Gucht nog eens nabrult. Waarna Argentinië met een uppercut eens terugslaat. Spanje en De Gucht in de rol van enuchen.
Alleen een complete idioot ziet niet dat de wereldverhoudingen gewijzigd zijn. De Britten dachten president Robert Mugabe van Zimbabwe van de troon te stoten door hun marionet Morgan Tsvangirai naar voor te schuiven. Waarna onze hondstrouwe media aan de lopende band hetzelfde soort verhalen produceerden als nu over Syrië. Er waren zoals nu met die over de familie al Assad zelfs verhalen over het rijke leven van het echtpaar Mugabe. Vermoedelijk zit dus hetzelfde PR-bureau dat rond Zimbabwe werkte nu ‘ware’ verhalen te schrijven over Syrië.
Het dossier kantelde toen de landen in Zuidelijk Afrika enkele miljarden vonden om Zimbabwe draaiende te houden. En Zimbabwe was er duizendmaal slechter aan toe dan Syrië nu. Dat land was werkelijk failliet.
Ook toen droomde men hier al van een neo-koloniaal Zimbabwe. Zoals men nu droomt van een vernield neo-koloniaal Syrië.
En terwijl de EU en de VS miljarden uitgeven om hun almacht pogen te behouden (hun illusie) stijgt de armoede in diezelfde EU en VS. Beleid noemt men dat.
Willy Van Damme
↧
Reactie op Machteloos door Edith Legrand
↧