Ik sluit me aan bij het statement van Prof. Hamelink. Van de Belgische intelligentsia -if any-mag je zoveel moed niet verwachten.
Walter Baeyens
Antwoord:
Mijn eerste grote journalistieke activiteit betrof Cambodja, Vietnam en China, drie zogenaamd communistische landen die met elkaar oorlog voerden. Geen journalistieke kat, op dan enkele rare uitzonderingen na, die het aandurfde.
De leugens die men toen verkondigde en het ‘geschrei’ van onze pennenlikkers over de zogenaamde bootvluchtelingen toonde mij toen al hun totale gebrek aan professionaliteit. Het waren gewoon een stelletje leugenaars die in hun kranten niets anders dan onzin braakten.
Nadien deed ik dan het gelieerde verhaal van de toenmalige professor toxicologie Aubin Heyndrickx, een wetenschappelijke nul en vies mannetje zoals er maar weinig zijn.
De man werd mee de hand boven het hoofd gehouden door professor Moraal Etienne Vermeersch, op zeker ogenblik in Knack uitgeroepen tot onze grootste intellectueel, toen die vice-rector aan de Gentse Unief was.
Hij vertelde mij zelf dat ze wisten over zijn praktijken waarbij mensen bij het in dienst nemen een ongedateerde C4 (ontslagbrief) moesten ondertekenen. Moraal?
Toen Heyndrickx nadien zijn congres over chemische en biologische wapens gaf werd hij door alle aanwezige wetenschappers weggelachen, uitgescholden en voor een zero versleten. Hij verloor nadien in drie strafprocessen ook zijn titels en emeritaat.
Maar de dag na dit fameuze congres stelden de media unisono over datzelfde congres dat alle aanwezige wetenschappers hem gelijk gaven. Journalisten als Herman Hendrickx (VRT radio), Ron Hermans (Knack) en Frans Desmet (De Morgen) durfden toen niet eens schrijven wat er daar gebeurd was. Ze kenden nochtans het dossier.
Geen verassing dus dat figuren als een Rik Coolsaet en Jonathan Holslag massaal onzin en leugens verkopen. Prietpraat die men dan in onze media nog eens zit te herhalen.
Echte intellectuelen in dit milieu zijn als witte raven. Ik heb mijn geloof in dat soort lieden reeds lang opgegeven. Een dertig jaar terug.
Willy Van Damme