Hoeveel invloed heeft de, voor het oog slechte, verhouding tussen Israël en Turkije op het conflict?
Simon tS
Antwoord:
Onduidelijk. Ogenschijnlijk zijn die relaties barslecht maar het staat vast dat Turkije en Israël beiden die Syrische salafisten steunen. En dus hebben beiden hier hetzelfde oogmerk, de vernieling van Syrië.
In hoeverre ze hun acties coördineren is echter niet geweten. Veel van dat soort zaken gebeuren nu eenmaal in de schaduw, in het donker uit het zicht van de gewone waarnemers.
Beiden hebben echter hun eigen visie op wat zij denken dat hun belangen zijn. Dat de vernieling van Syrië en de steun aan die jihadisten in wezen tegen hun echte belangen ingaan zien zij blijkbaar niet.
Voor hun is het beter chaos en oorlog te hebben dan economische groei, vrede en harmonie.
Men kan er echter zeker van zijn dat de geleidelijke destabilisering die de door het westen, Turkije en enkele Arabische landen gesteunde jihadisten veroorzaken ook Turkije zal treffen.
In de rand in Libanon en ook in Tripoli zien we het aantal aanslagen en acties van salafistische jihadisten gestaag toenemen. Dit is nog controleerbaar door het leger en Hezbollah maar het moet de meeste serieuze waarnemers zeker verontrusten.
Hetzelfde fenomeen is zich geleidelijk aan het voltrekken in Turkije waar er de voorbije dagen in straatgevechten tussen Koerden en salafisten verscheidene doden vielen. Ook werden er onder meer in Istanbul een aantal sjiitische moskeeën in brand gestoken.
Het beleid in Libanon van de clans (De Toekomstbeweging of Future Movement) van Saad Hariri en Samir Geagea – die bijna openlijk die Syrische jihadisten bewapenden – en dat van Erdogan in Turkije dreigt te resulteren in het in brand steken van hun eigen land. Zelfverminking dus.
Bechara Boutros, de patriarch, Rai (hoofd) van de bij het Vaticaan aangesloten Maronitische kerk in Libanon schaarde zich recent niet zomaar bij toeval achter Hezbollah als de verdediger van de christenen in de regio.
Binnen de christelijke gemeenschap in Libanon zijn mensen uit de clans rond Samir Geagea en die van de familie Gemayel, die steeds sterk bij Israël aanleunden, sterk geïsoleerd geraakt.
Ooit was die gemeenschap grotendeels voor het westen, en Israël, en speelden ze mee hun spel, nu niet meer. Begrijpelijk na wat ze in het Midden-Oosten zagen gebeuren waar hun gemeenschap sinds de Amerikaans, Europese en Israëlische acties van de voorbije paar decennia als nooit voorheen in de verdrukking komt.
Al de Amerikaanse propaganda en geld kan hieraan niets verhelpen.
Ze zie je hoe een officieel voor de VS en EU terroristische beweging door het Vaticaan wordt omschreven als DE verdediger van de christenen. Iets om over na te denken voor Pax Christi/IKV die zonder aarzelen die Syrische jihadistische opstand blijven steunen.
Willy Van Damme