Sinds kort ben ik mij wat gaan verdiepen in de geschiedenis van Z.O. Azië. Nu aangekomen in het hoofdstukje “Cambodja”. Met verbazing lees is ik dan ook het ene (smerige) detail na de andere.
Hoe is dit toch mogelijk? De huichelarij van de Westerse moraalridders worden uitermate goed beschreven in dit stuk en het is weer om je oren van je kop voor te schamen…. Nu snap ik ergens de beweegredenen van de VS (snappen is niet het juiste woord, ik ‘heb een beeld’ bij de achterbakse motivatie voor hun handelen) maar mij is nog niet duidelijk wat de beweegredenen van b.v. het Rode Kruis of Amnesty zijn geweest? Zijn ze simpelweg gewoon achterlijk of steekt er meer achter, zoals geld/macht?
Ik ben blij dat er nog mensen zijn die zich niet blindelings door de media laten leiden en blij dat er nog mensen zijn die zich (terecht) de nodige vraagtekens stellen bij de hapklare brokken actualiteit die we voorgeschoteld krijgen… Ik ga met veel interesse nog even verder snuffelen op deze site! Heb zelf nog teveel vraagtekens die ik voor mezelf in moet vullen!!
Suzanne Borst
Antwoord:
Het verhaal van Cambodja en het vroegere Franse Indochina was mijn eerste dossier dat ik aanpakte. De oorlog tussen China, Vietnam en het Cambodja van de Rode Khmer in 1978 en 1979 was mijn eerste stuk dat ik schreef als would-be journalist voor het toenmalige Tijdschrift voor Diplomatie van Marc Grammens.
Een man voor wie ik overigens geen greintje sympathie heb.
Ik schreef er later een boek over ‘De Cambodjanen als schietschijf’ dat bij Kritak (nu Van Halewijck) verscheen en nog steeds het enige in het Nederlands geschreven serieus werk is over de geschiedenis van het land.
Het is gedateerd maar als historisch werk toch nog boeiend en ik moet er geen woord van terugtrekken. Iets wat je van veel van dat soort werken zeker niet kunt zeggen. Herinner U de onzin over Mao en China.
Verder is wat er gebeurde voor het overgrote deel de schuld van de VS. Zij moesten hoogstnodig Vietnam deels bezetten en oorlog voeren. En om sterker te staan moesten zo dan ook Laos aanvallen en vanaf 1969 bovendien nog Cambodja.
Zeker is dat de zeker 2 miljoen doden die vielen door moord, ziekte, uithongering en algemene miserie het gevolg was van het beleid van Pol Pot en zijn aanhang, zeker is dat de Amerikaanse politiek aan de basis lag van eerst de creatie van de Rode Khmer en nadien van hun succes.
De echte interesse in de VS voor die oorlog lag bij de fabrikanten van dat oorlogsmateriaal zoals die bommen. Het was kassa, kassa. Meer niet. Nationaal Veiligheidsadviseur Henri Kissinger en president Richard M. Nixon hadden in april 1975 gemakkelijk die opmars van de Rode Khmer kunnen verhinderen. Maar het voorstel van koning Norodom Sihanouk werd door hen hooghartig in de vuilbak gegooid.
Nadien, toen de Rode Khmer vanaf 1976 Vietnam maar bleven aanvallen en de VS met China alle Vietnamese onderhandelingspogingen afblokten viel Vietnam Cambodja aan. Een groot geluk voor de Cambodjanen dat meer dan een echte Nobelprijs voor de Vrede verdiende.
En puur om zich op Vietnam te wreken begon Washington met het bewapenen van de Rode Khmer. Met steun van onder meer onze toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Leo Tindemans en nadien ook nog Mark Eyskens.
In La Libre Belgique verscheen zelfs in die periode een oproep voor een Cambodjaanse coalitieregering met Pol Pot. Grof. Dat de VS nadien dan een proces eiste tegen de Rode Khmer is dan ook een enorme schande.
Juist zoals ze nu in dat land verenigingen financieren die beweren de mensenrechten te steunen. In wezen zijn het echter vijfde kolonnes die alleen maar gebruikt worden om het land opnieuw te destabiliseren om er nog maar eens de macht over te nemen.
Oh ja, ik interviewde in 1983 de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Hun Sen. Hij sprak Khmer maar liet op mij een sterke indruk na. Toen al wist ik dat hij een blijver zou zijn in de Cambodjaanse politiek.
En zoals ik ook in 1990 stelde zou Cambodja na de vrede in 1989 evolueren naar een tweede soort Thailand zonder dan een koning godheid. Hun Sen is de sterke man, niemand anders, geen Thaise/Cambodjaanse generaal
Ik was dan ook niet echt verbaasd toen ik in 1989 bij mijn bezoek aan Phnom Penh bij mijn vraag in de bar van het hotel naar een biertje er automatisch twee kreeg, een voor de gezelschapsdame incluis. Echt Thai.
Willy Van Damme