‘t Is toch wel erg, je kan er donder op zeggen dat als er zo’n hoge pief oorlogzuchtig is dat hij dan banden heeft met ‘Israël’. Om door je stoel van te zakken!
Edith Legrand
Antwoord:
Ik moet het nog onderzoeken maar ik heb stellig de indruk dat dit boek buiten Le Point zo te zien nergens in de Franse pers raakte. Zoiets zou voor een politieke oproer van de eerste orde hebben moeten zorgen en er gebeurt zo te zien in Parijs niets.
Het toont het gebrek aan democratie, persvrijheid en transparantie van het Franse beleid en de totale onbetrouwbaarheid van de top van de Franse politiek.
Zie maar naar de onnavolgbare serie gerechtelijke schandalen.
En dan hebben die de lef anderen zoals Poetin hierover de les te moeten gaan spellen.
Nawoord
Ik heb het intussen nog eens vlug bekeken. Er waren drie grote nationale Franse media die het verhaal brachten, het weekblad Le Point, die voorpublicatierecht had, Le Figaro en France Inter, De Franse wereldomroep.
Beide journalisten werken voor deze twee laatste persorganen.
Verder verscheen het verhaal voor zover geweten op drie Engelstalige websites, Al Manar (Hezbollah), Al Akhbar en een Palestijnse website.
Er was ook een Turkse website die dit verhaal bracht. Verder niets van enig groot belang in de wereld van de media.
Ik was blijkbaar de enig Nederlandstalige.
Franse kranten als Le Monde of Libération stopten het in de heel grote doofpot. De zaak is dus onder controle voor de Franse regering. Ze kan daarom als naar gewoonte in dit dossier blijven blunderen.
Willy Van Damme