Willy, ik heb een vraag, mogelijk kan jij mij een tip geven waar ik iets hierover kan vinden.
De Volkerenbond had het voornemen een joodse staat, of thuishaven, te vestigen ergens in Zuid Amerika. Voor de oorlog echter waren er al joodse knokploegen actief in patestina. Ik heb dus sterk de indruk, omdat het uiteindelijk toch in het palestijnse gebied kwam, dat hier grotere krachten dan de Volkerenbond mee speelden (de Rothschilds?). Dit vanwege de strategische ligging en de rijke bodemschatten.
Bovenstaande is echter een 1 + 1 vermoeden van mij hoor.
Maar weet jij waar ik iets kan vinden over die vooroorlogse knokploegen?
Gerrit
Antwoord:
Er werden een ganse serie landen voorgesteld. Maar Palestina was een logische en begrijpbare keuze. Over die discussies weet ik echter niet zoveel.
Maar het zionisme is gewoon een zoveelste vorm van Europees nationalisme en dus een kind van de verlichting. Zoals alle andere vormen van nationalismen had men nood aan verheerlijking van het verleden toen het ‘volk’ in een zogenaamd paradijs leefde. Men moet het analyseren vanuit dit inzicht.
Voor Vlaams nationalisten en vroeger ook voor Belgische nationalisten was bijvoorbeeld de veldslag van 1302 op de Groeningenkouter die toen bij Kortrijk lag zo’n voorbeeld. Waarbij de Graaf van Vlaanderen als een soort heilige werd gezien en de strijders en medestanders die de Franse koning een nederlaag bezorgden even grote helden waren als Napoleon in Frankrijk ooit was.
Typerend is het historisch van de pot gerukte verhaal van Hendrik Conscience hierover. De lieveling van het koninklijk hof toen en later een heilige voor de Vlaams nationalistische ultra’s.
Dat de Graaf Frans sprak en neerkeek op zijn onderdanen die voor hem niet veel beter dan slaven waren vergeet men. Ook dat er mannen en edelieden uit (Franstalig) Namen en Henegouwen meevochten tegen Vlaams (Diets) sprekende huurlingen vergeet men dan ook. Zoals men ook al die andere veldslagen van de Graaf van Vlaanderen tegen de Franse koning uit die periode vergeet. Logisch want die werden door de Graaf steeds verloren.
Neen, men creëert een mythologisch bestaan dat niets met de realiteit te maken heeft. Kijk maar naar de zionistische verhalen over hun koning David en koning Salomon. Salomon heeft vermoedelijk niet eens bestaan en David was gewoon heerser over een stadstaat en niet veel meer.
Maar Theodor Herzl, geestelijke vader van het zionisme, had mythes nodig en vond die in Palestina waar inderdaad vroeger veel joden woonden. Zoals ze trouwens ook elders hadden gewoond en nog steeds wonen. Maar het in elkaar gestoken verhaal over koning David en de praatjes uit de Talmoed en het Oud Testament waren de basis waarop Herzl zijn fantasieën kon loslaten.
De keuze voor Palestina was daarom een logische keuze. Zeker daar men in de periode van de verlichting niet-Europese volkeren gewoon als inferieur beschouwde. Zoiets als slaven en lijfeigenen uit de middeleeuwen. En daarom dat Herzl er geen graten in zag toen hij schreef dat men die ‘inboorlingen’ wel kon wegjagen.
Het was einde negentiende eeuw toen de intellectuele elite, buiten een kleine schaar van uiterst linkse figuren (oproerkraaiers) als Karl Marx, met een idee als kolonialisme geen enkel probleem had en het zelfs toejuichten. Men noemde het in die periode zelfs vooruitgang.
Willy Van Damme