Ik begrijp wat je bedoelt, dat hysterische geblèr hangt mij ook dik mijn voeten uit. Het vertekent alles, wellicht ook omdat het behoort tot de wereld van de waanzin. Ik ben geen Zionistische manipulatoren tegengekomen de afgelopen dagen, dat slag gêneert zich niet om allerlei dubbele Nelsons te gebruiken zoals beweren dat je moord goedkeurt als je je niet als een zombie laat manipuleren, maar dieper doordenkt. Daarom kies ik er bewust voor om de gebruikelijke verontschuldigingen achterwege te laten.
Maar er is wel een verschil in betrokkenheid. Toen Danny Huwé vermoord werd in 1989 was ik nog naïef en vertrouwde de media nog en was ik daardoor geschokt en aangedaan alsof het een goede vriend was, die ik verloren was. Nu denk ik eerder: “What goes around, comes around.” Dat demonizeren van de Moslims heeft alles te maken met de imperialistische graaipolitiek van de VS-administratie en enkele Zionistische soortgenoten.
Edith Legrand
Antwoord:
Ik heb uiteraard alle respect voor de mensen die nu schreiend op radio, tv of in de kranten komen. Het is hun private belevenis van dit verhaal. Het is echter niet mijn stijl. Ik beschrijf en analyseer en daaraan heeft men meer dan aan het plaatsen van allerlei emotionele beschouwingen. Ze zijn vluchtiger dan een druppel thinner.
Verder heeft Benjamin Netanyahu al zijn medeleven geuit met de slachtoffers in Parijs. Waarbij hij, hoeft het te verbazen, Hezbollah en Iran op een hoop gooide met al Qaeda & Co.
Maar dat soort sympathiebetuigingen is natuurlijk erg klassiek. Ook Obama liet al van zich horen. Dat die man ondertussen jihadisten overal zit en zat te steunen horen we dan natuurlijk niet.
Ik heb hier heel bewust die uit de Israëlische media komende foto geplaatst waarbij de Israëlische premier Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu de hand aan het schudden is van een Syrische jihadist die of lid is van Jabhat al Nusra, dus al Qaeda, of er nauw mee samenwerkt.
Beiden geven hier elkaar letterlijk en figuurlijk de hand. Meer symboliek kan niet.
Het is het sluitend bewijs dat Israël nauw samenwerkt met al Qaeda en andere salafistische jihadisten.
Ook is er natuurlijk onder meer het verhaal over de private ontmoeting in 2001 van de Belgische spion Abdelkader Belliraj met Bin Laden zelf. En Volgens mijn betrouwbare informatie komende uit vier bronnen werkte Belliraj vooral voor de Mossad, de Israëlische geheime dienst.
Met andere woorden Israël steunt al Qaeda die als niemand anders verantwoordelijk is voor het toenemend sektarisch geweld dat de regio van het Midden-Oosten in vuur en vlam zet. Wat veel zo niet alles verklaart.
Er is immers maar een land dat er baat bij heeft dat de regio in brand staat en de Arabische buren elkaar zoveel mogelijk de kop inkloppen. En dat land is Israël.
Bovendien heeft dit voor die zionistische roversbende nog een ander misschien al even groot voordeel. Door de komst van honderdduizenden gastarbeiders naar Europa dreigde er een groeiende samenwerking tussen Europa, Turkije en de Arabische wereld.
Dankzij dit salafistisch geweld zoals nu in Parijs wordt dat al een pak moeilijker. Een plus voor Israël. Daarbij zorgt Israël dat er hier haatgevoelens ontstaan tegen moslims en Arabieren.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat wanneer men al die islamofoben nader bekijkt men veelal Israël op de achtergrond ziet opduiken. Neem de Nederlandse politicus Geert Wilders en de Franse publicist en filosoof Bernard-Henri Levy bijvoorbeeld voor wie de zionistische heilstaat zo niet hun eerste dan toch zeker het tweede vaderland is.
Dit soort aanvallen hoeven daarom echter niet het werk van Israël zelf te zijn – niet dat ze zoals de geschiedenis bewees dat niet zouden durven – maar wie de rond die islamofoben hangende mist wegblaast ziet overal de Israëlische vingerafdrukken. En de hier geplaatste foto van Netanyahu bewijst die dubbelzinnigheid.
Al Qaeda pleegde al veel aanslagen, vooral dan tegen moslims in het Midden-Oosten en West-Azië zelf, af en toe in het westen maar nog NOOIT in Israël. Wie denkt dat dit een toeval is toont een gebrek aan inzicht in de zaak of is zeer naïef.
Maar wier weet komt er de komende maanden wel een aanslag in Israël zelf. Kwestie van de achterdocht, zeker in de regio, weg te nemen. In de regio heerst immers de visie dat al Qaeda en Israël gewoon twee handen op een buik zijn. Twee gezichten van hetzelfde monster.
Willy Van Damme