Helemaal juist Willy. Je vraagt je af waar de objectiviteit van de hedendaagse journalisten gebleven is. Of betekent journalistiek gewoon het klakkeloos overnemen van de teksten die uit het witte huis komen? Ik zou het moeten concluderen.
Benesha:
Antwoord:
De twee voornaamste door de huidige media gebruikte termen zijn copy (kopiëren) en paste (plakken). Wat er staat is van weinig of geen belang. Als er maar iets staat.
Je herinnert zich vermoedelijk wel de farce met het uitstekende satirische programma Basta die persberichten verstuurden rond fictieve verhalen. Ze geraakten overal in de kranten geplaatst.
Dat is het niveau van de kranten. Laag, erg laag.
Bij journalisten hebben media als The New York Times, de BBC en The Economist de reputatie van oerdegelijk. Wat ze schrijven of zeggen is voor de meeste van onze journalisten in Nederland en België, een ook elders in de wereld, zowat gelijk aan het evangelie.
Neem de BBC World Service. Wat bijna niemand zegt of schrijft is dat die zogenaamd objectieve zender tot april vorig jaar een onderdeel was van het Britse Foreign and Commonwealth Office, Buitenlandse Zaken dus. Die spendeerde er in 2013 245 miljoen pond aan, zijnde 331, 64 miljoen euro.
En dat omdat die Britse regering zo begaan is met het objectief informeren van de Wereld? laat me lachen. Het valt nu sinds april als de rest van de BBC onder het systeem van de Britse televisiebelastingen, de regering in haar geheel dus.
Hetzelfde met een Amnesty International, Human Rights Watch en Pax Christi. Hun woorden zijn heilig. Wee de journalist die zelfs maar eraan zou willen denken hieraan te twijfelen. Hem wachten hel en verdoemenis.
De regeringen in de VS en in Londen weten dat natuurlijk heel goed en zorgen ervoor dat die media en die ngo’s goed aan de leiband blijven lopen. Ze vormen immers de wereldopinie en die is cruciaal in het streven van de VS naar wereldhegemonie.
Weet je, ik lees heel veel Angelsaksische kranten, bladen en websites en ik lees die niet zozeer om de waarheid over die conflicten te achterhalen, neen ik doe dit vooral om zo de ware buitenlandse politiek van de VS beter te doorzien.
Recentelijk twijfelde de VS, en zo ook de vazal in Londen, of men al of niet wapens zou sturen naar die Oekraïense bende die ze er aan de macht brachten. Kwestie van de toestand er verder te laten escaleren. Men voerde het dit weekend uiteindelijk toch af.
Maar dus verscheen er op vrijdag 13 februari in The Financial Times een stuk van Philip Stephens, een van de twee specialisten voor geopolitiek bij die krant, met als titel “Guns are only half an answer for Ukraine”.
Het Witte Huis wist het niet goed en dus ook Philippe Stephens niet. De man is dan ook ‘his masters voice’, de stem van de meester.
Zo werkt journalistiek.
Willy Van Damme