Geachte,
Het valt mij meer en meer op hoe hardvochtig NVA inderdaad kan zijn. In 1999 kwam ook Agalev voor de eerste keer in de Federale regering. Hun doortocht werd bij de volgende verkiezingen genadeloos afgestraft door de kiezer voor hun omhoog gestoken moraliserend vingertje door nog 2,6 % van de stemmen te halen en dus ook onder de kiesdrempel te duiken.
Of het met de NVA dezelfde weg op gaat is nog koffiedik kijken maar ze zijn wel op de goede weg.
Victor Theunis
Antwoord:
Ik poog op die materie in meer detail kortelings terug te komen. Het probleem van de N-VA is dat ze jong en op bestuurlijk vlak onervaren is. Een andere zaak is dat de meeste leden niet zoals bij vooral sp.a, Groen en CD&V komen uit wat wij tegenwoordig het middenveld noemen.
Zij komen integendeel grotendeels uit het meer extreme radicale deel van de samenleving. Hun leefwereld was en is het TAK, de Vlaamse Volksbeweging, KVHV, Doorbraak en dergelijke. En dan worden zij geworpen in een Belgische regering waar werken en leven iets totaal anders is dan het was bij groepen als het KVHV en het TAK.
Daarom krijgen wij dus inderdaad serieuze politieke problemen en is het voor andere politici soms onmogelijk om er mee samen te werken. Denderleeuw is hiervan een heel goed voorbeeld. En er zijn er nog een pak meer.
Daarbij dient men ook te beseffen dat men vanuit bepaalde ondernemerskringen dit soort regeringen al jaren aan het voorbereiden is. Mensen als Roland Duchatelet en Luc Bertrand lagen er zo te horen zelfs wakker van.
Voor hen was een Elio Di Rupo een soort van Stalin, een vuile communist/marxist. De Wever moest, na het falen van Jean-Marie Dedecker en Filip Dewinter, eindelijk een antivakbondsregering mogelijk maken.
En zeker door de problemen van het ACW met Dexia zag men de kans schoon. Men dacht nu hebben we ze. Dat ACW zat met torenhoge schulden en beschuldigingen dat ze een stelletje criminelen waren. Het ACW KO. Dacht men.
Het werd echter een reuzenflop. Het is niet meer De Wever die de politiek van de regering uitstippelt maar Marc Leemans van het ACV. Een drama voor een Homans & Co die verwoed pogen weerwerk te bieden.
De grofheid van hun discours zoals nu met die indexering van de huurprijzen is gewoon onvoorstelbaar. Het is om te kotsen. Dit soort praatjes kon je de voorbije honderd jaar in de Wetstraat amper of niet nog horen.
Of ze gaan eindigen als Groen/Agalev na die regeringsdeelname valt te bezien. In patronale kringen beseft men nu heel goed dat hun project voor een negentiende-eeuwse regering tegen de vakbonden totaal mislukt is.
Zie maar naar de houding van VBO, Unizo en Voka bij de gesprekken rond het brugpensioen. N-VA staat alleen, geheel naakt. Men heeft hen gewoon als een baksteen laten vallen.
En dan is er feitelijk geen nood meer aan een De Wever maar een Di Rupo of een Dehaene. De media die in handen zijn van grote kapitaalgroepen gaan De Wever natuurlijk niet geheel laten vallen. Vergeet dit.
Groen was nooit de lieveling van de media en kon dus verdwijnen in de put.
Wel zal men hen deels beginnen te negeren, op maat snijden. Nu is de N-VA met een 30% verkiezingsresultaat erg succesvol en stromen de opportunisten en profiteurs genre Bracke toe.
Maar eens er minder postjes zijn te versieren zal het zoals vroeger bij de Volksunie intern een bloedbad worden en worden de messen geslepen en de dolken bovengehaald.
Willy Van Damme