Klopt als een bus, de aanstichters, de echte moordenaars in deze ontspringen de dans tot zover. Dat kan niet. We kunnen niet eenvoudig weg weer een land volledig in as leggen, niet opnieuw een groot deel van een volk uitroeien, niet weer onze wil opleggen aan een soevereine staat ook nog eens zonder dat de massa uitgebreid en juist geïnformeerd wordt. Ik ga er niet van uit dat Kerry de beste bedoelingen heeft wat zijn gesprek mat Assad betreft. Voor de Amerikanen moet Assad weg, dat moet koste wat kost worden voorkomen. Bedankt Willy.
Roelf Turksema
Antwoord:
Wanneer men de buitenlandse politiek van de VS bekijkt moet men goed beseffen dat er daar verschillende krachten aan het werk zijn die ieder soms totaal tegengestelde meningen hebben, ook in de regering en zeker ook binnen het enorme wereld van de veiligheidsdiensten.
Zo is er het verhaal waarbij de militaire veiligheidsdienst (DIA) op zeker ogenblik met een verhaal over een geheime Noord-Koreaanse kernwapeninstallatie naar The New York Times stapte. Dit gebeurde nadat president Bill Clinton en Madeleine Albright, zijn minister voor Buitenlandse Zaken, hierover een akkoord hadden gesloten met dat land.
Voor de idioten en smeerlappen bij die krant was dat verhaal een mooie scoop die men om commerciële reden natuurlijk niet links wou laten liggen. En dus bracht die krant dat verhaal heel prominent. Waarna de Republikeinen in het parlement en hun pionnen in de media, dat verhaal verder opklopten alsof de wereldvrede in gevaar was.
Het gevolg was dat dit lang en moeizaam onderhandelde akkoord tussen de VS en Noord-Korea in de prullenmand raakte en Pyongyang haar atoombom liet ontploffen. Sindsdien zit het ganse dossier geblokkeerd en in de diepvries. Achteraf bleek dan dat gans dit verhaal van de DIA nep was. Hoe dat verhaal bij de DIA tot stand kwam is niet geweten.
Wou iemand bewust met een nepverhaal dat akkoord kapot maken? Wou men om politieke reden Clinton in moeilijkheden brengen? Was er sprake van een paranoïde DIA die te snel achterdochtig werd en overal atoombommen zag? Het is voor zover publiek niet geweten. Maar om dat te onderzoeken heb je niet The NYT nodig maar echte journalisten.
Het voorval toont aan dat men in en met de VS steeds erg voorzichtig moet zijn. En ik begrijp perfect de enorme achterdocht in de meeste landen in de wereld over het Amerikaanse beleid. Het is een achterdocht die ik deel en elk zinnig mens eveneens zou moeten hebben. Het is ook een kwestie van: ‘luister niet naar mijn woorden, kijk naar mijn daden, hoe goed ook verborgen’.
Wel lijkt het duidelijk dat de grootste tendens op dit ogenblik in het Amerikaans buitenlands beleid streeft naar een akkoord met Iran en haar bondgenoten. De onderhandelingen over het Iraanse kernwapen hebben in wezen immers niets met het nucleaire te maken maar met een geostrategische heroriëntering van Washington.
Maar ik deel geheel de mening hier van de Syrische president Bashar al Assad.
Die stelde over de recente koerswijziging van John Kerry, de huidige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, dat men niet zozeer woorden moet uitspreken maar dat het op daden aankomt. En daar had hij nog te weinig van gezien. Ook ik trouwens.
Ongetwijfeld kennen Assad en zijn bondgenoten/Vrienden ook wel het verhaal over de DIA en Noord-Korea. En bovendien zijn er in de regio sterke krachten die koste wat kost de lijn van verdere oorlog willen voortzetten.
Frankrijk, dat wel twijfelt en binnen de NAVO geïsoleerd is, Turkije, Qatar, Israël en Saoedi Arabië geven niet de indruk hier te willen wijken. En dus moet de VS die deels wel voor het hoofd stoten. Het verklaart waarom Kerry zijn uitlating over Assad nadien wat afzwakte.
Willy Van Damme