Willy,
John Pilger heeft een indrukwekkende film gemaakt die heet “The war you don’t see.” Het is de Media oorlog: de strijd om de wereldbevolking zodanig scheef te informeren, dat zij kunnen doen waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Er worden journalisten in geïnterviewd die bekennen dat ze gelogen hebben. En die vertellen dat ., als je niet vertelt wat de regering wenst, je volgende keer niet mee mag, embedded, naar oorlogsgebied.
De film heeft op internet gestaan, maar verdwijnt steeds. Ik heb toen alles gecopieerd en zelf op Youtube gezet. Maar van de 7 delen zijn er 6 weg gehaald wegens inbreuk op copyright.
Deze staat er nog op: http://www.youtube.com/watch?v=G–PczHiwVQ&context=C2b9eeADOEgsToPDskIk6Dg1d_ozEkUir_jjFURo
NB: Op 8.25 minuten zie je Dan Rather die zegt: Als wij journa;listen beter ons werk hadden gedaan,was er wellicht geen ionval in Irak geweest…. ( !! zou toch weer 2 miljoen onschuldige doden hebben gescheeld.) In deel 3 ( niet meer op internet ) zegt Dan Rather: ” Fear is present in every journalist: of loosing your job, of your company going broke, of being labeled as unpattriotic etc ”
Willy, vergeet democratie, vergeet politici. De wereld wordt geregeerd via de Media. ( De grote lijnen, niet de kleine zaken)
En ik wil graag achterhalen hoe ze dat precies voor elkaar krijgen, want bijna alle journalisten hebben goede bedoelingen, volgens mij.
Groet, Jan Verheul.
Antwoord:
Of bijna alle journalisten goede bedoelingen hebben betwijfel ik. Als ik de soms openlijke collusie zie tussen het zakenleven, de politiek en de media dan weet ik het wel. De hoerderij van een Siegfried Bracke is maar het topje van de ijsberg. Zie maar naar het hier gisteren geplaatste verhaal over die 7 Nederlandse journalisten die werkten voor de Nederlandse spionagedienst AIVD.
Maar het is vooral het zich conformeren dat een probleem vormt. Men wil geen herrie, niet met de hoofdredactie, niet met de uitgever en ook niet met de regering en het establishment en dus plooit men, liegt men, verkoopt men halve waarheden en verzwijgt men de realiteit.
Ik moet dan altijd denken aan die bijna paginalange vrije tribune in De Morgen van de aan de RUG verbonden Congokenner Koen Vlassenroot over de Rwandese militair Nkunda die in Kivu de ene slachtpartij na de andere roofmoord organiseerde.
Hij slaagde er in om in die tekst het woord Rwanda nooit te laten vallen. Men gaat mij niet zeggen dat hij niet wist wat er daar toen werkelijk gebeurde. Maar Rwanda noemen mocht toen niet van ons establishment en dus zweeg Koen Vlassenroot en toen ook De Morgen over de ware aard van die gruwel.
Maar dat er zoals nu met Syrië in onze pers alleen eenheidsworst wordt gemaakt (Assad het monster en de goede vrijheidsstrijders die de burgers beschermen) is toch merkwaardig. Dan voel ik de druk vanuit de regering op de uitgevers en de hoofdredacties. Ik zie echt moeilijk een andere verklaring.
Als iemand die ooit op vraag van Buitenlandse Zaken als medewerker bij een tijdschrift ben buitengegooid vrees ik dat dit soort praktijken eerder schering en inslag zijn.
Verder bedankt voor die link met John Pilger. Het is ook geen toeval die man bij de klassieke media niet meer aan bod komt.
Willy Van Damme