Gut ze bestaan dus degelijk, de onafhankelijke journalist. Echt fantastisch stuk, dit soort artikelen lees ik in Nederland niet.
Moet zeggen dat de Morgen wel wat genuanceerder over Griekenland schreef dan de Nederlandse pers.
Griekenland is altijd geregeerd geweest door een club elitaire die of Dictator of democraat speelde.
En eigenlijk het land in een wurggreep hielden, dat veranderde na het Kolonels regime ook niet.
In het begin hoopte ik dat er wat zou veranderen, maar zag al snel dat er niet veel veranderingen gingen komen, bureaucratisch, corrupt, en sociale zekerheid werd amper iets aangedaan.
Maar gaan ze nu toenadering zoeken tot Rusland, en China ?
De angst van de NATO, van China wist ik dat ze al een paar jaar bezig zijn om in Pireaus grond, en havengoederen kopen voor hun schepen, het ligt strategisch.
Wat kunnen de mensen daar nu verder verwachten, niet alleen in Griekenland, maar ook voor de rest van Europa.
Henk Koelewijn
Antwoord:
Ik heb de indruk dat de Nederlandse media hier op dit vlak veel slechter berichten dan de Vlaamse. Bladen als De Morgen, De Tijd en De Standaard berichten in verhouding met hun verhalen over Syrië en Oekraïne vrij goed.
Ik zag deze week een stukje van het journaal 1Vandaag op de NPO en daar vroeg nieuwsanker Bas van Werven aan de correspondent in Athene: “En wat bekokstoofden de Grieken vandaag weer”. Waarop de man in maatpak en met das vanuit het snikhete Athene berichte dat het met die Grieken, terug hetzelfde is: “Ze vragen weer veel meer geld maar geven niets in ruil”.
Het is een berichtgeving die hier gewoon ondenkbaar zou zijn. Feitelijk wil men in de EU de privileges van de happy few in Griekenland behouden en de kleine man laten boeten.
In essentie is er hier ook een essentieel verschil in visie op de economie. Na de Amerikaanse speculatiegolf tegen de euro groeide het idee dat men zo snel mogelijk van die schuldenberg – vooral ontstaan door de Amerikaanse bankencrisis – moest afraken. En dus was het op bevel van de EU overal bezuinigen en bezuinigen geblazen.
Die visie kreeg de wind in de zeilen mede doordat de VS via het regelmatig hernieuwen van die leningen de euro uit elkaar poogde te spelen. Men dreef immers via speculatie die interestvoeten op of neerwaarts. Die bij de Grieken, Italianen, Fransen, Belgen enzovoort gingen steil omhoog die van Duitsland stuikte in elkaar.
Daarom dat men bij de EU eerst dacht aan die leninglast te morrelen om zo het speculeren moeilijker te maken.
Nederland was hierbij een van de goede leerlingen van de klas. België was hier minder strikt. Het gevolg is te zien in de groeicijfers van beide landen. De Nederlandse economische groei was bijna onbestaande, die van België deed het in die periode stukken beter.
Die rigide bezuinigingspolitiek was echter gewoon onhoudbaar en dat beseft nu zowat iedereen behoudens wat strakke dogmatici en extremisten. Een van de eerste die dit verzet aanvoerde was Paul Magnette van de PS, toen de nummer twee van die partij in de regering di Rupo.
Het gevolg was dat hij door pers en politiek in België voor rotte vis werd uitgescholden. Onder meer door Bart De Wever, voorzitter van de N-VA en sterke man achter de huidige Belgische regering Michel.
Nu echter hoor je dit strakke bezuinigingsbeleid nog amper verdedigen, ook in de EU. Zelfs in de Vlaamse regering besloot men dit jaar met de begroting in het rood te gaan.
Toen men hier de regeringen vormde had men bij de vier partijen de mond vol over grote bezuinigingen om snel die schuldenberg te delgen. Vlaams minister van Begroting Annemie Turtelboom spartelde nog wat tegen maar die legde men snel het zwijgen op.
Daarvan hoort men nu nog amper iets. Men bezuinigt, maar niet aan het tempo waar men het eerst over had.
Hetzelfde bij de EU waar men de fetisj van 3% begrotingstekort in de praktijk al begraven heeft. Zo zette Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker een groots investeringsprogramma op stapel om de Europese economie aan te zwengelen. Want die motor bleef maar haperen.
Iets wat men bij de EU en de Europese Centrale Bank officieel pas sinds een goed jaar ontdekte.
Daarbij vroeg men aan de lidstaten om gezien de beperkte mogelijkheden van de EU zelf ook bij te dragen. Die bijdrage zou men bij de EU dan niet meerekenen bij het begrotingstekort.
Dus de tekorten op de begroting van gemeenten als Terneuzen of Ekeren dient men bij het begrotingstekorten van het betrokken land mee te rekenen, dit dan niet. Waar is de logica hiervan? Nergens natuurlijk.
Het toont dat men ook in de commissie schoorvoetend de grote desastreuze fout van toen eindelijk inziet.
Maar er is natuurlijk het gezichtsverlies, en dat wil men vermijden. En dus camoufleert men het dan maar op die wijze.
In wezen is het simpel. Als een burger zo zwaar in de schulden zit dat men maatregelen moet nemen dan kan men twee dingen doen, alles bij die burger aanslaan of men kan zorgen voor een degelijk inkomen zodat hij zijn schulden op een redelijke termijn kan afbetalen. Het logische lijkt die laatste natuurlijk.
Het is een wat manke vergelijking maar ze gaat voor een deel wel op.
Maar het is het dogmatisme van bepaalde economen en de hun napratende politici en ambtenaren die ervoor zorgt dat men dit onvoldoende beseft.
Willy Van Damme