Beste Willy,
The Economist, een financiëel tijdschrift, had in januari volgende cover:
http://www.art-emis.ro/images/stories/editorial/VigilantCitizen_2915.jpg,
zie ook: het artikel: http://vigilantcitizen.com/latestnews/were-the-paris-attacks-predicted-on-the-january-cover-of-the-economist/
Wat valt er onmiddellijk op? Een allusie op de mars van politieke leiders in Parijs naar aanleiding van de aanslagen op Charlie Hebdo, verder allemaal japanese of chinese lettertekens… Betekenis in 2015 zal de macht verder naar het oosten verschuiven? Maar wat valt er nog op: cijfers: 2015, 11.5, 11.3 op de pijlen (!) beneden rechts. Als de 2015 bovenaan de cover een aanwijzing is om in die getallen beneden alvast het jaar (20)15 te lezen, en de andere cijfers als een datum te interpreteren, is er maar één mogelijke datum bedoeld: 13 november (20)15. Er zijn immers maar 12 maanden en november telt slechts 30 dagen: de dag van de nieuwste aanslag in Parijs.
Zou het kunnen dat de financiële elites mee hun hand hebben in terroristische aanslagen maar elkaar op zo’n verborgen wijze waarschuwen om op bepaalde data massa-evenementen en publieke plaatsen te mijden?
Mvg, Ignace
Antwoord:
In 2003 heb ik mijn abonnement op The Economist opgezegd. Pure Amerikaans-Britse propaganda verkocht met een fijn uitziende strik. Te vulgair voor mijn smaak.
Terwijl iedereen reeds lang doorhad dat het verhaal van de Iraakse massavernietigingswapens van Saddam Hoessein pure Amerikaanse leugens waren zat toenmalig hoofdredacteur Bill Emmott in Knack van 20 augustus 2003 hierover nog te razen.
In het interview ‘Amerika wordt onrecht aangedaan’ stelt deze: “Ja die dreiging was reëel. Want Saddam heeft die wapens wel degelijk ontwikkeld. Ze zijn nog niet gewonden, maar heb geduld.” Een man die zijn eigen leugens dus beginnen geloven is.
Feitelijk een meelijwekkend figuur.
Mensen die dat blad serieus nemen moeten eens goed nadenken.
Even goed moet je die info verbonden aan de linken die je meegaf niet serieus nemen. Fantaseren kan geen kwaad maar geloof het niet.
Willy Van Damme