Een laatste commentaar en dan laat ik u in uw wijsheid.
Als Tariki en Amin wettelijke regeringen vertegenwoordigden dan hebt u hiervan wel een heel bijzondere definitie.
Verder raad ik ieder die de oorlogsretoriek voert aan om consequent te zijn, de pen neer te leggen en het wapen ter hand te nemen om uit te voeren hetgeen men predikt … maar dat zullen wel de laatste zijn die optrekken.
Good luck
GV
Antwoord:
Ik heb dat eventjes verder onderzocht. Het zat immers ver weg in mijn geheugen.
Je kan inderdaad over de wettelijkheid van die regeringen discussiëren daar die premier Noer Mohammed Taraki eind april 1978 via een staatsgreep en met steun van het leger de macht hadden gegrepen.
Afghanistan was echter in april 1978 geen democratie en elke regering ontbrak het daarom aan wat men noemt legitimiteit. Het was in wezen een eenpartijstaat en dictatuur.
Hetzelfde natuurlijk voor de regering nadien van president Hafizoellah Amin die in september 1979 de macht overnam.
Nu waren, zeker vroeger, staatsgrepen in de meeste landen schering en inslag en waren die nooit of te nimmer een obstakel om een bepaalde regering als legitiem te erkennen. Ik herinner mij nog de argumenten van Leo Tindemans om die van de Chileense generaal Augusto Pinochet te erkennen.
Zie Augusto Pinochet, Congo, Griekenland, Turkije, enzovoort. Het lijstje is oneindig lang. Nu is dat wat moeilijker, alhoewel. Trouwens Mohammed Daoed Khan, de president voor Taraki, was op 17 juli 1973 via een staatsgreep tegen de koning, een neef, zelf aan de macht gekomen.
Als er twijfels over de legitimiteit van Taraki zijn dan ook over die van Daoed en zelfs over die van de koningen voor Daoed zoals Zahir Sjah, de laatste vorst van het land.
Verder kan ik alleen maar constateren wat Zbigniew Brzezinski in Le Nouvel Observateur verklaarde. En dat is dat de CIA de zaak aan het destabiliseren was voor de Sovjettroepen arriveerden.
Dit met als enige bedoeling het Sovjetleger te laten ondergaan wat de VS voorheen had meegemaakt in het vroegere Franse Indochina. Het gesprek verscheen in het weekblad van 15 januari 2009 onderaan pagina 76. Het was blinde wraakzucht van de man en zijn entourage.
Het erge is dat het land tot 1978 begon te groeien en te moderniseren. Nu is het een grote ruïne. De Taliban zijn trouwens pas na een tijd opgedoken toen de Sovjettroepen al een tijd weg waren. Ze zijn deels een creatie van de Pakistaanse, Saoedische en Amerikaanse geheime diensten.
Het zijn ook de VS geweest die de grootschalige opiumkweek in de jaren tachtig via de Mujahedeen in het land begonnen te introduceren.
Zie hiervoor het boek ‘The politics of heroin – CIA complicity in the global drug trade’ van Alfred W. McCoy (Lawrence Hill Books, herziene editie 2003).
Ik vermoed dat dit een andere zeer belangrijke reden was voor de Amerikaanse interventie in het land. De CIA was immers zijn drugproductiecentra na 1975 in Laos kwijt geraakt. Het was de CIA die vanuit Laos vanaf ongeveer 1960 tot 1975 de wereldwijde heroïne- en opiummarkt controleerde.
En de opiumoogst na 1975 in Myanmar en het noorden van Thailand was onvoldoende om aan de wereldvraag te voldoen. Het verhaal over die opium- en heroïneproductie in dat gebied was ook te opvallend om het lang uit de media te houden. En daarom kwam Afghanistan goed van pas.
Desnoods kan ik je het betroffen artikel uit Le Nouvel Observateur digitaal bezorgen. Het tijdschrift is ook te raadplegen in onze Koninklijke Bibliotheek Albertina te Brussel.
Willy Van Damme