Allereerst mijn bewondering en dank voor uw site met onmisbare informatie!
Helaas vind ik dit artikel ietwat te optimistisch. Er zijn zeer oorlogszuchtige tegenkrachten actief, met name in Washington, die net als de Terminator vrijwel niet te stoppen zijn. De media lijken volledig in hun handen te zijn; zo wordt nog steeds gebruik gemaakt van het ontmaskerde eenmansNGOtje SOHR nabij Londen.
En nu de publiciteit rond het plaatstje Dayala:
Allereerst de beelden: uitgehongerde kinderen en burgers, maar in hetzelfde eerste NPO nieuwsbericht ook beelden van weldoorvoede bebaarde plaatselijke ´rebellen´.
Volgens het internationaal recht moeten de belegerde milities (evenals de belegeraars) meewerken aan een vrijgeleide voor burgers, zeker voor vrouwen en kinderen. Nu worden ze als human shields gebruikt. In de huidige omstandigheden zitten ze daar zeker niet vrijwillig. De meerderheid is shia, dus ze hebben alles te vrezen van hun ´rebellen´ die een ´comply or starve´ terreurbewind voeren. Pas vandaag hebben enkele honderden vrijgeleide gekregen. Die hebben het zwaar gehad, maar zien er toch heel anders uit dan die fotos.
De fotos blijken veel ouder en sommige blijken zwaar gephotoshopped:
–
http://www.liveleak.com/view?i=a3a_1452404656
–
(oorspronkelijke bron: Daily Star, Libanon)
En gisteren zag ik een fragment met mrs Power die dit aankaartte in de VN.
Het lijkt er bij mij op dat de neocons een PR offensief hebben geopend om de onderrhandelingen en de positie van Assad te torpederen.
Bob Schmitz
Antwoord:
Bij het maken van een analyse kan je alleen afgaan op de beschikbare gegevens en je voorkennis van de zaak. Daaruit haal je een thesis die overeenkomst met de gekende gegevens die je koppelt aan wat al over de zaak voorheen bekend was en wat logisch lijkt.
De productie van dat stuk verliep over ongeveer een maand. Ik lees dagelijks tientallen verhalen over de zaak van een grote variëteit aan bronnen. Daaruit haal ik mijn gegevens.
Het is als een vogelaar die dagenlang zit te kijken naar de hemel om te wachten tot een bepaalde vogel voorbijvliegt. Dagenlang bekijk ik de media en noteer waar en wanneer wat gezegd werd.
Dat is uitermate intensief werk. Maar geen probleem, het is het soort van journalistiek waarvan ik hou en waarvan ik vermoed dat ik het relatief goed kan.
Het idee was om als nieuwjaarsgeschenk voor de lezers een update te geven van deze zaak, in wezen W.O. III. Ik ben beginnen schrijven na Kerstmis en hoopte tegen Nieuwjaar klaar te zijn.
En de tekst was klaar tot dan de familie Saoed plots op 1 januari die sjiitische verzetsheld Sjeik Nimr al Nimr en 46 anderen executeerden. Een pure provocatie om de tegenstanders uit hun tent te lokken.
Ik heb dan twee dagen verder zitten studeren en zoeken om te zien of ik niet fout zat. Kijkend of die provocatie mijn thesis niet ging belachelijk maken.
Toen ik die dan finaal plaatste was de toestand dan ook zo zoals ik ze beschreef. En ook nu nog denk ik dat het verder gunstig evolueert. Maar zoals ik ook in de tekst stelde zal het niet gemakkelijk zijn om tot een akkoord te komen, is de regio zeer instabiel en is het afwachten wat Saoedi Arabië verder nog gaat doen.
Ze zeggen wel dat ze geen obstructie gaan voeren. Maar dat zijn woorden voor de publieke galerij. En we weten allemaal dat de waarde hiervan zeer beperkt is.
En dan kijk ik met wat onrust naar al die plotse verhalen over zogenaamde burgerslachtoffers van die Russische bombardementen. En dan kijk ik met veel achterdocht naar de herrie rond Madaya.
En plots zie ik dan Riad Hijab, de coördinator van dat Onderhandelingscomité van die rebellen, plots zeggen dat ze alleen met de regering willen praten als die bombardementen op zogenaamde burgerdoelwitten stoppen, alle politieke gevangenen worden vrijgelaten en de blokkades van die rebellengebieden worden opgeheven.
Bovendien weigert men een lijst met wat voor hen terreurorganisaties zijn aan de regering te bezorgen. Een voorwaarde die de grootmachten bij die twee conferenties in Wenen nochtans stelden.
Iedereen ziet dat dit voor de regering onaanvaardbare voorwaarden zijn. Het lijkt er dan ook op dat de rebellen gewoon weigeren met de regering te onderhandelen. Die zijn voorzien voor 25 januari.
Vandaag las ik dan weer een verklaring van diezelfde Hijab die nu een iets ander liedje zingt en alleen zegt dat men achterdochtig is omdat, zoals hij zegt, hij ziet dat de VS hun verzet tegen Assad hebben gestaakt.
Hijab is de man van Saoedi Arabië en de vraag is hoever men in Riaad wil gaan. Wel blijven de VS, Rusland en ook Iran voor zover ik kan zien op ongeveer dezelfde golflengte zitten.
Maar het is zeer instabiel. Zo waren er de voorbije dagen gewapende conflicten tussen de Koerdische YPG, de lieveling van onze persmuskieten, en de militie van de Assyriërs (nestorianen, de eerste afsplitsing van de kerk) in o.m. de stad Qamisli aan de oostgrens van Syrië met Turkije.
En omdat het zo instabiel is kan het ook nog altijd zeer slecht aflopen. Er lopen aan de top nu eenmaal veel dwazen en psychopaten rond die denken zich alles te kunnen permitteren.
Ik hou dan ook steeds mijn hart vast en hoop voor niet alleen de Syriërs maar de ganse wereldbevolking dat die crisissen in het Midden-Oosten niet alleen onder controle geraken maar ook opgelost worden.
Maar in de VS heb je wat de Amerikaanse specialist van de buitenlandse politiek Stephen M. Walt de oorlogsalliantie noemt van neoconservatieven en hun vrienden de ‘liberale’ interventionisten zoals die bij Human Rights Watch en Amnesty International die dromen van een nieuwe ‘bevrijdingsoorlog’ in Syrië.
Terwijl je in Frankrijk dan weer hebt wat Thierry Meyssan de Oorlogspartij noemt. Die dromen van een nieuw Frans protectoraat. Met in Ankara een Erdogan die zich al ziet zitten als de sultan die het Ottomaanse rijk een nieuwe vorm gaf.
Dwazen en misdadigers genoeg dus.
En ja vele foto’s van Madaya zijn gewoon vervalsingen. Niet dat er geen leed is, veel leed zelfs. Oorlog is gewoon een ander woord voor leed. Maar wie begon ook weeral deze oorlog? Ra ra ra. Het is iemand die enkele jaren terug de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, Mr. Change.
Willy Van Damme