Opnieuw: Dank voor uw inzichten. Voor mijzelf is het volkomen geloofwaardig dat Litvinjenko, gezien zijn contacten met de Tjetjeense jihadis, en het feit dat hij op zijn sterfbed bekeerde tot de islam zelf een salafist was, die zijn KGB skills aanwendde voor de jihad.
Google is allang niet meer wat het was: de enige bevestiging die ik hierover kon vinden komt van nare ultrarechtse sites: Wikipedia etc. geeft slechts aan dat hij zich op zijn doodsbed tot de Islam bekeerde.
Vrijwel iedereen die ik hierover sprak veranderde spontaan van mening: Iedereen snapt dat een salafistische jihadist de vijand is, en zelfs als pres. Putin de wetten een beetje gebogen zou hebben: Power to him!!!
Dus gaarne meer documentatie en links por favor!
Bob Schmitz
Antwoord:
Wat ik schreef was gewoon het verzamelen van wat parate kennis over de kwestie. Ik heb vroeger hierover nog een ander artikel geschreven waarin ik op de zaak van Yasser Arafat wat meer schreef. Daarin komt ook de relatie van Litvinenko en die salafisten ter sprake.
Het blad The Lancet bracht dat dossier over Arafat vroeger al uit. Je kunt dat verhaal over polonium hier wel vinden. het is al wel wat oud maar wordt nu hier terug veel gelezen.
Maar de drukte rond het Midden-Oosten maakt het mij onmogelijk nu dieper op deze kwestie in te gaan en bijvoorbeeld dat rapport te lezen. Maar dat is blijkens een reactie van een van de lezers hier leuke lectuur. Een echte thriller als Pieter Aspe of beter.
Maar de ervaring leert mij dat geen enkele van de Hancké’s die hierover in hun bladen de voorbije week schreven dat rapport las. Dat was ook zo met dat verhaal van sarin en Syrië. Men lult er maar op los.
Ik maakte vorig jaar zo’n columnschrijver in The Times opmerkzaam op de relatie tussen polonium en Arafat. Hij viel uit de lucht en begon bijna te paniekeren. Dat is het niveau.
Alsof het beschuldigen van mensen zomaar kan en alsof de lezers geen recht hebben op correcte informatie. Als het boekske maar vol staat…. met onzin.
Willy Van Damme