Al weer een geweldig artikel. Is het vreemd (aan mijn kant) dat bij het lezen ervan, alsmede de bijgevoegde url’s, de volgende begrippen telkens door mijn hoofd spookten: ACB en PNAC, de door de politieke zionisten in elkaar gezette programma’s? Nee toch, aangezien ook het Yinon-plan — waarvan de naam nieuw voor mij was; dank daarvoor — op een gegeven moment opdook? De vraag van Milou Voorst, onder uw artikel van 27 maart 2016, ‘Syrië – De bevrijding van Palmyra’ — leeft ook bij mij: hoe zouden de Westerse complotteurs, VS en Israel voorop, deze laatste ontwikkelingen opvatten ? Een andere vraag van mij is: zou koning Abdullah II van Jordanië al bezig zijn geweest met het inpakken van de verhuisdozen? Dit in samenhang met zijn, door de politieke zionisten geplande, nieuwe verblijfplaats Bagdad en zijn dito nieuwe functie van Koning van Irak; en of die verhuizing nu even op de achtergrond moet blijven…
Het kaartje met gegevens over de diverse partijen, en waarbij sprake is van de grote zwarte vlek, zette mij aanvankelijk volledig op het verkeerde been. Door het blauw, links, dacht ik aan de Middellandse Zee, en de Israelische vlag paste daar (dus) geheel niet bij. En de zwarte vlek, die mij eerder donkergrijs lijkt, zag ik aan voor Zuid-Libanon; pas door de kaart te vergroten, kwam ik terug van mijn dwaalwegen.
[ Ik verbleef bijna twee jaar in die streken, toen ik werkzaam was aan twee UNRWA-scholen; eerst in Damascus, later even ten zuiden van Amman. Een verhaal apart. ]
Egbert Talens, Zutphen.
Antwoord:
Veel heeft uiteraard te maken met de zionistische droom van een Heel Groot Israël. En dan zeg ik: Hoogmoed komt voor de val.
Wat betreft de positie van de Jordaanse koning Abdoellah II al Hoessein is er duidelijk wat aan de hand. De Jordaanse koninklijke familie zijn rechtstreekse afstammelingen van de Hasjemitische sjeiks die sinds de 10de eeuw als emirs over Mekka regeerden maar in 1924 door de familie al Saoed werden verslagen.
In ruil gaven de Britten twee zonen van die familie dan de tronen van Irak en Jordanië. Die in Irak was uiteraard wel van korte duur.
Geweten is dat de toenmalige Jordaanse koning Abdoellah I, wiens leger onder leiding stond van de Britten, reeds voor 1948 een geheim akkoord met de zionisten had gesloten over de stichting van Israël en de verdeling van Jeruzalem.
In wezen is die zeer nauwe relatie met de Britten en Israël en ook de VS blijven bestaan. Jordanië speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol in de Amerikaanse oorlogsvoering in de regio, ook zelfs in Afghanistan. De Jordaanse geheime diensten opereren zowat als de ogen en oren van de VS en de Britten.
Met de familie al Saoed lijkt de relatie wel verbeterd. Financieel is het land in veel opzichten zelfs afhankelijk van de oliemiljarden van de Saoedi’s. Daarom dat de recente ontwikkelingen mij wel wat verbazen.
Ik poog hier nu een zekere logica in te vinden maar het ontbreekt mij aan meer gegevens om er een beter zicht op te krijgen. Ik hoop daar later meer over te berichten maar ik mis op dit ogenblik meer duidelijkheid over deze zaak.
Wat wel geweten is dat al in het najaar van 2015 er berichten verschenen op pro-jihadistische websites dat het Jordaanse Militaire Operatiekwartier dat de jihadistische rebellie in het zuiden van Syrië leidde de opdracht aan die rebellen gaf om de aanvallen op het Syrische leger te stoppen.
Ze moesten zich van dat door de VS geleide commandocentrum concentreren op ISIS en al Qaeda. In wezen voor die rebellen een onmogelijke zaak. Duidelijk is dat het Syrische leger en het daar opererende Zuidelijk Front officieus een wapenstilstand hebben.
En dan was er de in Wenen bij de onderhandelingen onder de grootmachten en andere staten gesloten overeenkomst.
Die stelde dat Jordanië en Rusland samen een lijst gingen opmaken wie onder die rebellengroepen aanvaardbaar was en wie men ging zien als een stelletje terroristen.
Een cruciale opdracht waar echter niets van in huis kwam.
Ook was er sprake van militaire coördinatie over de oorlog om Syrië tussen Jordanië en Rusland. Verder verschijnen er regelmatig berichten over herhaalde bezoeken van Ali Mamloek, de chef van de Syrische geheime dienst, aan Amman. Ik vermoed dat dit niet omwille van de Jordaanse gastronomie is.
En dan is er het wel heel bizarre verhaal waarbij Jordanië recent zegde door de Russen vooraf te zijn ingelicht over de gedeeltelijke Russische terugtocht uit Syrië.
Belangrijk is ook te weten dat de Jordaanse veiligheidsdiensten de Jordaanse afdeling van de Moslimbroeders tot heden succesvol hebben weten klein te houden.
Wel zijn er problemen met die salafistische groepen van allerlei aard zoals al Qaeda en ISIS. Zo was er begin maart een schietpartij tussen de Jordaanse veiligheidsdiensten en leden van ISIS in de stad Irbid waarbij men zeven leden van ISIS zou hebben doodgeschoten.
Irbid is de grootste stad in het noorden van Jordanië en paalt aan het gebied in Syrië van waaruit ISIS (met Israëlische hulp?) het nu succesvol gebieden op al Qaeda en andere rebellengroepen verovert. Zie dat kaartje.
In hoeverre is men in Jordanië bevreesd voor die opmars en verklaart dat die Jordaanse koerswijziging?
Interessant is dat men recent de door ISIS gecontroleerde Syrische grensstad al Tanf aanviel. Die ligt aan het drielandenpunt van Syrië, Irak en Jordanië.
Hierbij was het duidelijk dat die aanval kwam vanuit Jordanië zelf en vermoedelijk met hun steun of door het Jordaanse leger zelf gebeurde. De aanval was wel een mislukking.
Ik heb het memo van dat gesprek van koning Abdoellah II niet gelezen maar in de twee verslagen ervan viel het mij op dat hij geheel zweeg over o.m. de rol van Saoedi Arabië. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt?
Willy Van Damme