Ik zag vandaag een documentaire over het leven in Damascus volgens een Syrische cameraman, die me imponeerde. Daarvoor was geen bloed of gruwel nodig, maar was het opsommen van een paar droge feiten voldoende. Over dat je bv als Syrische jongeman niet in tijden van oorlog wilde trouwen, of dat je als Syrische grenswacht van Damascus bijna paranoia werd om vooral geen autobom Damascus binnen te laten. En dat gecombineerd met hoe mensen in Damascus, in de meest gevaarlijke toestanden, menselijk proberen te blijven en hoop houden.
Het is een docu van RT, dus wellicht propaganda, hoewel ik er geen andere propaganda in terug kon vinden dan dat die oorlog daar totale waanzin is.
Ik ben wel eens uit mijn plaat gegaan in de comment section op website the intercept nadat een journalist een verhaal over Irak bracht door er een foto boven te zetten van 2 huilende jonge kinderen die net hun ouders verloren hadden bij een bombardement van de VS. Alsof ik die foto nodig had om te weten dat de VS daar al meer dan een kwart eeuw misdaden tegen de mensheid pleegt. Een belediging naar de lezer toe vond ik dat, en bovendien slechte propaganda. Want dankzij die walging die ik bij die foto voelde, denk ik wel 2 keer na alvorens website the intercept te openen…
Multatuli legt dit allemaal heel goed uit in zijn Saidjah en Adinda. Simpel door in dat verhaal te tellen hoeveel buffels er door Nederland werden gestolen van de vader van Saidjah, heeft hij 150 jaar later nog steeds een overtuigend antikoloniaal pamflet opgeschreven die het lezen en herlezen waard is. En veel zegt over de situatie in het Midden Oosten anno nu.
Dat AI al dat bloed en gal nodig heeft om haar boodschap te brengen en RT niet, geeft aan wie in deze propaganda oorlog de waarheid aan zijn kant heeft, als u het mij vraagt.
Hier de link: https://off-guardian.org/2016/04/24/documentary-life-in-syrias-capital-through-the-lens-of-a-local-cameraman/
Willem Grijze Duif
Antwoord:
Mijn ervaring met RT is dat het een zeer professionele zender is die naast wat Reuters & Co brengen ook de andere kant toont, zoals de brutaliteit van die Syrische rebellen of het fascistisch karakter van bepaalde Oekraïense groepen.
Dit wordt dan in bladen als De Morgen gezien als een bewijs voor hun partijdigheid en propaganda. Als je niet eenzijdig bent als krant dan ben je dus partijdig. Het is eens een andere redenering.
Je zult bij de door de Syrische regering gemaakte reportages trouwens ook veel minder kinderen zien verschijnen. En ze zijn ook niet zo professioneel gemaakt en ook veel minder of zelfs niet geacteerd.
Dat soort filmpjes van AI is duidelijk gemaakt door een hoog gespecialiseerd bureau met beeldmateriaal afkomstig van die jihadisten. Zeer professioneel werk hoor. Toen ik het filmpje zag moest ik walgen.
Willy Van Damme