Die zogenaamde sarin-aanval door de Syrische regering was een door het Westen gedoogde interpretatie. Politiek correct tot op het bot.
Frans Caleeuw
Antwoord:
Sinds het aanval en de eerste schrijfsels van mijn hand over de kwestie zijn er enkele nieuwe elementen boven water gekomen. Ook heb ik over die zaak nog meer zitten nadenken. En mijn eerste conclusies zijn er alleen maar door bevestigd.
Er is geen 100% zekerheid over wie de daders waren maar men kan nu met 99% zekerheid stellen dat het die rebellen waren en met 1% dat het de regering was die verantwoordelijk was.
Vermoedelijk waren de regeringen van Saoedi Arabië, Turkije, Frankrijk en eventueel ook Qatar bij de zaak betrokken. Wie in het complot ook zat waren heel vermoedelijk Human Rights Watch, kwakzalver en pseudo-onderzoeker Eliot Higgins, ex-militair en journalist C.J. Chivers van The New York Times en een of meerdere leden van die VN-missie van Ake Sellstrom die in Augustus de zaak ter plaatse onderzocht.
Cruciaal hier was de bewering van Al Qaeda en het Leger van Islam dat er gelijktijdig op twee plaatsen aanvallen met sarin door het leger waren geweest. Dan voerde men de aanwezigheid van twee zogenaamde raketten op die volgens die jihadisten gifgas hadden bevat. Op iedere plaats een.
Die staken heel ‘toevallig’ in een bepaalde positie in de grond en aan de hand van die (geheel onbetrouwbare) gegevens leidden HRW, Higgins en C.J. Chivers dan af van waar die raketten waren afgevuurd. De foto’s en de gegevens hiervan werden stiekem aan Higgins & Co gegeven. Bijna zeker vanuit de groep van Sellstrom.
De aandacht voor juist die twee raketten is ook iets dat opvalt. Waarom die twee en niet al dat andere er liggende wapentuig? Dat roept toch vragen op.
Ook lanceerde Higgins, die toen verkocht werd als de grootste wapenexpert wat betreft Syrië, het verhaal dat dit type van raketten 9km ver konden vliegen. En kijk, waar kwam men met al die gegevens uit? Juist, bij de divisie die instond voor de bewaking van de regeringswijk en het presidentieel paleis. Het kon niet beter passen toch.
Dit werd dan gebracht als een vaststaand feit waarna HRW opriep om Damascus te bombarderen. Human Rights? Al snel echter bleek met heel grote zekerheid dat er maar één aanval met sarin geweest was en kwam vast te staan dat die raketten hoogstens 2 km ver konden vliegen. Het verhaal klapte in elkaar.
Ik noem specifiek die landen als Frankrijk omdat zij in het publiek woedend reageerden toen Obama niet in de val trapte en weigerde te bombarderen. De Britten aarzelden bijna vanaf het eerste ogenblik. Ook dat viel erg op. In Frankrijk was toen de zich socialist noemende François Hollande als president aan de macht.
Het was daarom met 99% zekerheid een val opgezet om een weigerachtige Obama over de streep te trekken. Ik denk dat mensen in de VS als Frederic C. Hof, Jeffrey Feltman, generaal David Petreaus, gewezen baas van de CIA, en Robert Ford ook bij de zaak betrokken waren. Evenals mogelijks de top van de CIA.
Zij ijverden al vele maanden voor Amerikaanse bombardementen en ik kan mij moeilijk indenken dat men Obama poogde de arm om te wringen zonder dat hooggeplaatsten in de VS daarbij betrokken waren.
Willy Van Damme