Onderstaande links kwam ik nog tegen over de Syrische ”gruwelfoto’s” en 1 artikel waarin beweerd is dat de Russische bombardementen meer levens van mensen eisen dan Daesh.
https://decorrespondent.nl/4018/Opdat-wij-niet-vergeten-het-regime-Assad-getoond-door-zijn-voormalige-fotograaf/298645886-beb72a30
http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/2624974/2016/02/22/De-gruwel-van-de-martelcellen-van-Assad.dhtml
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160208_02117290
Misschien vindt u het interessant en kunt u me laten weten of het pure propaganda verhalen zijn of dat er ergens wel een waarheid in de artikelen schuilt.
Martin Oei
Antwoord:
Dit is pure oorlogspropaganda en het is straf dat De Correspondent zich hiervoor laat gebruiken. Veel van de foto’s blijken volgens een serieus onderzoek naar dit verhaal afkomstig te zijn van slachtoffers van de oorlog.
Spijtig genoeg herinner ik mij niet meer welke publicatie dit onderzoek deed, maar ik herinner mij wel dat het grondig en geloofwaardig was. Ik vermoed dat het bij Counterpunch was, maar ik lees zoveel dat ik het vergeten ben. http://www.counterpunch.org/2016/03/04/the-caesar-photo-fraud-that-undermined-syrian-negotiations/
Maar essentieel is dat het verhaal van die Caesar ongeloofwaardig is. Hij blijft anoniem zegt hij en de mensen die hem omringen. De reden is dat hij zo wil verhinderen dat zijn familie in het door de regering gecontroleerd gebied zou opgepakt worden om wat hij deed.
Maar we weten in detail wat hij bij het leger zou gedaan hebben en wanneer. En dan is het heel simpel voor de Syrische autoriteiten om te weten wie hij is. Zijn taak was immers vrij uniek en aan de beelden zou men hem nog beter weten te situeren.
Het verhaal over zijn anonimiteit is dan ook bijna zeker gelogen. En dan stelt zich de vraag waarom hij anoniem blijft. En dat lijkt mij simpel want moest men zijn naam kennen dan zou hij zo kunnen ontmaskerd zijn als een bedrieger.
Het dossier is samengesteld in opdracht van de regering van Qatar en kwam voor het eerst openbaar een dag voor de tweede vredesconferentie in Genève. Juist gepast dus.
Wat betreft de verhouding tussen het aantal doden van die Russische gevechtsvliegtuigen en ISIS weet niemand dat, ik niet, de Russen niet en diegenen die dit beweren ook niet. Het kan natuurlijk wel waar zijn maar is van geen belang.
Wie het meest mensen neerknalt is hier niet interessant. Wat essentieel is is wat die verschillende partijen voorstellen. Je hebt de in wezen Salafistische groepen en de regering.
En dan telt het dodenaantal niet maar wat de verschillende partijen voorstaan. Dat is de kern, de rest is bijzaak. Dat zou toch duidelijk moeten zijn voor elke waarnemer van dit conflict. Maar het is oorlog en dus is propaganda schering en inslag.
Hier doet zich daarom iets eigenaardigs voor. De Russen en de Syriërs als ze bijvoorbeeld de stad Idlib aanvallen dan heeft men het over burgers, hospitalen en scholen die beschoten worden. Dat dit bezet wordt door al Qaeda en haar bondgenoten wordt dan heel bewust door de media- verzwegen.
Als de VS of anderen dan bijvoorbeeld Rakka, Manbij, Ramadi, Falluja, Mosoel of Tikrit aanvalt dan heeft men het over het bestoken van stellingen van ISIS. Dan worden er plots geen burgers, hospitalen en scholen meer aangevallen maar alleen militaire doelwitten. Raar toch!
Hetzelfde ook met de voedselleveranties. Dan is de stad Daraya of Idlib een waar de bevolking dringend nood heeft aan voedsel en medicijnen want de mensen sterven er volgens de verhalen ter plekke. Dat kan wel zijn, maar niemand bij de VN of de media heeft het over stervende bevolking in Rakka, Manbij, Mosoel of Ramadi.
En nochtans heeft de bevolking het er vermoedelijk even slecht als in Daraya. Maar daar moeten er dan geen konvooien van het Rode Kruis/Rode Halve Maan heen. Ook hier gebruikt men het lijden van de mensen en de mensenrechten dus in wat alleen maar een erg luguber politiek spel is.
Want als men voedsel en medicijnen zomaar stuurt naar een door Salafisten bezette stad als Daraya of idlib dan geeft men dat voedsel en medicijnen in handen van die groepen die dan eigenhandig beslissen over de distributie. En dan kan je zo al het misbruik rieken.
Kijk de man die aan het hoofd staat van de humanitaire tak van de VN hier is Stephen O’Brien en dat is gewoon een Britse politicus en die voert in de praktijk uit wat zijn regering vraagt. De man was trouwens parlementslid voor de Britse Conservatieve partij en staatssecretaris voor Ontwikkelingshulp in de regering van David Cameron van mei 2010 tot september 2012.
Hij is zoals alle ambtenaren in multilaterale organisaties iemand met twee petjes: die van de organisatie waarvoor hij werkt en die van het land dat hem daar plaatste.
In de praktijk is hij gewoon de man van zijn land, een patriot. In dit geval in dienst van de Britse regering. En dat is toch pure logica, iets simpel, die men echter gemakshalve bij de kranten en De Correspondent ‘vergeet’. Ik niet.
Willy Van Damme