Op wiens conto de slachtoffers van oorlog en revolutie komen zal altijd een discussie zijn. Soms is een revolutie meer dan terecht, en dan zijn de machthebbers die hun onderdanen geen andere keus lieten dan in opstand te komen, de ware schuldigen aan de doden.
Maar soms is er een kleine kliek die wel brood ziet in een opstand, en niet van plan is om het volk een beter bestaan te geven, maar wel zichzelf. In dat geval zijn de opstandelingen verantwoordelijk voor de doden.
De schuld wordt dus achteraf en arbitrair toegekend. Om dat ‘goed’ te doen, moeten de ‘rechters’ toegang tot alle informatie hebben, en vrij zijn om elk mogelijk oordeel te vellen.
Dat is allemaal nogal veel gevraagd, en in de realiteit komt dit niet vaak voor.
Toch wil ik zelf op die manier de geschiedenis bezien, en mij er over uitspreken.
Ik wil niet alleen de dader van de moord verantwoordelijk houden, maar ik wil ook zien of de moord in feite is uitgelokt. Of ze door anderen ‘op touw is gezet’.
Een voorbeeld:
Nu wordt Mladic als grote moordenaar weggezet. Maar men verzwijgt dat Naser Oric alle medewerking kreeg om vele honderden eenvoudige boeren rondom Srebrenica op gruwelijke wijze te vermoorden. (Ophangen aan kettingen en dan een vuur er onder stoken! ) De Amerikanen vroegen publiekelijk om wapenembargo voor de strijdende partijen in Srebrenica, maar in werkelijkheid dropten ze wapens voor deze Naser Oric. http://tiny.cc/hmoshw
Daarna trokken ze Oric en alle strijders weg uit Srebrenica en lieten ze Mladic begaan.
Voor mij persoonlijk zijn de mensen die door Mladic vermoord zijn veel meer het slachtoffer van de Amerikanen, dan van Mladic.
Jan Verheul
Antwoord:
Een serieus oordeel van zo’n oorlogen door rechters achteraf is in de praktijk onmogelijk. Het zal immers altijd de overwinnaar zijn die de geschiedenis schrijft en ‘recht’ zal doen geschieden.
Wat Joegoslavië betreft mag je ook niet de doorslaggevende rol van Duitsland met Helmut Kohl en Hans Dietrich Genscher vergeten. Die waren even erg als de VS toen. De rest deed mee uit ‘solidariteit’. Er was immers de mogelijkheid tot plunder achteraf.
Mladic was maar een poppetje dat meespeelde in een spel waarover hij feitelijk geen controle had. Misschien wist hij zelfs niet eens wat er juist gebeurde.
Willy Van Damme