“Zo beweerde hij tijdens een voordracht in Dendermonde dat de islam kwam uit het christendom terwijl dat direct uit het judaïsme komt. In Mekka en Medina zaten er ten tijde van Mohammed immers geen christenen maar wel joden. Christenen zaten toen in Egypte, Irak, Perzië, Antiochië (Syrië) en Ethiopië.”
Daar heeft hij ten dele geijk in en u anderzijds ook.
U lijkt aan te nemen dat de door de moslims gebruikte geschiedschrijving correct is i.v.m. Mekka en Medina. Daar zijn echter nooit betrouwbare bronnen voor gevonden. Van de profeet-krijger-emir Mohammed zijn nooit munten of bouwwerken gevonden. Dit geldt ook voor zijn zogenaamde opvolgers, Aboe Bakr, Omar, Othman en Ali, de ‘rechtgeleide kaliefen’.
De eerste min of meer tastbare grote Midden-Oosten ‘dynastie’ is deze van de Omajjaden (munten, gebouwen, tekstverwijzingen enz..). Volgens recent Duits onderzoek waren die helemaal geen moslims zoals we die nu kennen. Zij waren evenmin Arabieren maar eerder van Perzisch-Aramese oorsprong.
Het Midden-Oosten was toen een lappendeken van allerlei min of meer monotheïstische godsdienstige sekten met hier en daar nog polytheïstische trekjes. Het Arianisme in diverse vormen was er in de meer verwijderde gebieden sterk aanwezig. Deze gebieden waren deze, die niet direct onder Byzantijns of Perzisch bestuur vielen. Alhoewel dit laatste soms toleranter was.
Het Arianisme is een zogenaamde ketterij, die Christus enkel ziet als een menselijke, zij het voorbeeldige profeet en niet als een lid van de Drievuldigheid.
Daarnaast waren ook de vuuraanbidders en Zoroastriërs en hun sekten. De Yezidi zijn een mengvorm van deze religie met elementen afkomstig uit het christendom en jodendom.
Die Perzische Arameeërs waren een bevolkingsgroep, die door de Sasanniden vroeger ontvoerd waren geworden en nedergelaten in Oost-Perzië. Een gebruik, dat door de Sasanniden vaak gebezigd werd. Deze Arameeërs werden door de Perzen zoals vele andere gelijkaardige volkeren gebruikt als huurling-krijgers. In de zoveelste oorlog met Byzantium werden de Sassaniden echter in 627 totaal verslagen en viel het land uiteen. Na diverse oorlogen kreeg de Aramese Omajjaad Mu’awijah de overhand en veroverde nagenoeg het gehele Midden-Oosten, in feite alle vroegere Perzische gebieden. In het Aramees betekent Mohammed eigenlijk Geprezene en hiermee werd eigenlijk Christus bedoeld en was geen voornaam. Op de munten van die tijd stond een kruis. De Omajjaden uit Damascus werden midden 8ste eeuw afgelost door de Abbasiden uit Koefa/Bagdad.
De islam als nieuwe staatsgodsdienst lijkt pas vorm gekregen te hebben tussen 850 en 1050 en werd gaandeweg steeds gewelddadiger en sterker gericht op een sagefiguur uit lang vervlogen tijden in het verre Arabië, waarvan de Abbasiden stelden afkomstig te zijn. Een en ander verklaart ook de tweedeling van de Koran met een zogenaamd Mekkaans deel (eerder christelijk ariaans) en het later toegevoegde zogenaamd Medinese deel (erg intolerant). In deze vormingsperiode is ook het strafregister uit de Joodse Bijbel aangenomen. We hebben hier dus met een construct te doen, waarbij de geschiedenis van later naar vroeger geprojecteerd is geworden. Het omslagpunt naar een intolerante godsdienst ligt rond het jaar 1000. Tot dan konden christelijke pelgrims Jeruzalem bezoeken en toen werd dat plots onmogelijk. En hieruit zijn dan de Kruistochten gevolgd.
Frans Caleeuw
Antwoorden:
Bedankt voor uw uitgebreide uiteenzetting over die zaak. Wat mij toen vooral schokte was dat Montasser tijdens het gesprek met mij gewoon toegaf dat ik gelijk had. Dit terwijl hij kort voordien in het publiek iets anders had zitten verkondigen.
Veel cultuurelementen van de islam zoals halal/koosjer zijn ook afkomstig uit het judaïsme en vreemd aan het christendom.
Ik heb over deze kwestie niet de expertise die u hebt maar ik heb mij altijd de vraag zitten stellen naar de ware aard van de eerste zogenaamd islamitische dynastie die over Syrië en een groot deel van het Midden-Oosten regeerde. De wijde regio Syrië was immers traditioneel grotendeels Aramees, een taal verbonden met het Hebreeuws.
Ook was de Perzische invloed er inderdaad erg groot. Het klooster in het Syrische Qara waar pater Daniel Maes verblijft is immers dan van de heilige Jacob De Verminkte, en die man was Perzisch. En dan was bij mij al lang de vraag aan het opborrelen hoe invloedrijk dan die Arabische cultuur wel was in een regio die cultureel erg hoogstaande was.
Hoe verdraagzaam islamitische cultuur wel was hangt natuurlijk af van regio tot regio en van het tijdstip. Maar bijvoorbeeld Yezidi’s hebben, voor zover ik weet, nooit veel problemen gehad met de heersers over hun land. En in Andalusië waren er steeds bisschoppen geweest zoals er ook joden leefden.
Het salafisme, zeker dat van die terreurgroepen in Syrië en Irak verschilt echter essentieel van wat elders steeds de traditie was. Het is zelfs extremer dan dat van Saoedi-Arabië waar andere visies op de islam min of meer gerust worden gelaten.
Willy Van Damme