“Ook in de vroege islam was er zo’n hondsbrutale sekte. De naam ontgaat mij nu, maar als ik mij goed herinner zijn de overblijfselen, maar dan vreedzaam, daarvan nu te vinden in Oman.”
Een sekte komt overeen met uw beschrijving en als men de periode 850 – 1050 als begintijd van de huidige islam neemt, dan zijn de Assasijnen die moordende groepering (jihadi’s) van de vroege islam. Hun praktijken en benaming hebben zelfs in een aantal West-Europese talen geleid tot een alternatief voor moordenaar. Een echte gesel, die pas uitgeroeid werd toen de Mongolen in de 11de eeuw dit opdoekten.
Dit heeft helemaal niets te zien met het in Oman gangbare ibadisme. Volgens de ibadieten mag het geloof niet als reden voor oorlog en bloedvergieten gebruikt worden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de wahabieten en de salafisten zijn zij van mening dat het geloof zijn kracht en actualiteit kan bewaren door zich aan te passen aan de wisselende culturele, historische en wetenschappelijke omstandigheden. Die tolerantie komt tot uitdrukking in de architectuur. Moskeeën zijn vaak eenvoudig. Een minaret is niet noodzakelijk, een kleine verhoging op het dak is al voldoende.
Het Ibadisme is een afgeleide van het kharidjisme een geloofsopvatting, die toen circa 650 – 700 ontstond. Belangrijke kenmerken van de leer zijn de nadruk op daden in plaats van dogma’s en het hebben van een goede inborst als geloofsrechtvaardiging. Zij verwerpen ritualisme en corrupt leiderschap. De kharidieten werden later vervolgd door de zogenaamde islamitische rechtgelovigen, maar wijzen wel in de richting van een soortement christelijk substraat.
Frans Caleeuw
Antwoord:
Het was het Kharidjisme. In een stuk over de relatie tussen Saoedi Arabië en het salafisme kwam die ter sprake. Daarbij stelde men dat die ook erg gewelddadig was en overhoop lag met het etablissement uit die periode.
Maar zoals ik reeds stelde ben ik in deze materie een echte leek. En feitelijk zou ik dit eens goed moeten onderzoeken. Daarom dus nogmaals maar eens bedankt.
Willy Van Damme