Geachte heer Van Damme
Ik zat nog te denken. U vermeldt terecht de rol van Turkije. Welnu, mijn analyse is dat Turkije onder Erdogan tot 2015 echt aan de kant van Zion-Washington/Tel Aviv/NAVO/EU stond. Maar meneer Erdogan begon te merken dat ie alleen maar dolken in zijn rug kreeg geplant van dat Verlichte viertal. Want hoewel ie al het vuile werk voor het Westen opknapte, bijvoorbeeld door ISIS in Syrië te ondersteunen, werd ie als vuilnis behandeld. Bovendien zag ie hoe post-Maidan-Oekraïne aan zijn lot werd overgelaten, in nogal wat opzichten een vergelijkbaar land. Dus in de loop van 2015 is Erdogan naar Poetin beginnen draaien en daarom heeft de Turkse deep state die het leger controleerde dat Russisch vliegtuig neergehaald in november 2015, om Rusland en Turkije uit elkaar te drijven. Maar Poetin trapte niet in de val en legde het bij met Erdogan, dus kregen we in juli 2016 een echte(!) poging tot staatsgreep in Turkije, uiteraard georkestreerd vanuit Zion-Washington. Gelukkig is die staatsgreep mislukt. Er zijn sindsdien nog wat verwarrende signalen uitgezonden door Moskou/Ankara, maar er ligt voldoende bewijs dat Erdogan definitief naar Poetin is gedraaid. Vandaar ook de permanente haatcampagne tegen Erdogan in de westerse mainstream pers die uiteraard totaal gecontroleerd wordt door de zion-lobby.
Groeten
Filip Lagey
Antwoord:
Bedankt voor Uw opmerkingen. De kwestie van Turkije en de oorlog in Syrië en Irak is erg complex en moeilijk te doorgronden. Het grote probleem is vooral dat we niet weten wat er achter de schermen tussen de VS, Turkije, Iran, de Syrische regering en Rusland werd afgesproken.
We zien alleen wat we met het blote oog kunnen waarnemen maar zelfs daar is het erg opletten. Het is gewoon letten op het kleinste soms onbelangrijk lijkende detail om beter zicht te krijgen op wat er juist aan de hand is.
Mijn vermoeden, en ik gebruik heel bewust dit woord, is dat die mislukte staatsgreep de steun had van de VS, en mogelijks van de EU, maar dat Rusland op de hoogte raakte en Erdogan verwittigde. Dat verklaart waarom hij van dat eiland in de zee van Marmara kon ontsnappen. Belangrijk was hier de eerste reactie van John Kerry, toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken van de VS.
Toen die staatsgreep nog volop bezig was riep die vanuit Moskou gewoon op tot kalmte. Nou als reactie van een bondgenoot kan dat wel tellen. Erdogan moet ontploft zijn toen hij dat hoorde. Het is toen dat Erdogan plots die knieval richting Moskou deed en er een soort van militaire alliantie mee sloot.
Hij mocht van Rusland Syrië binnenvallen om de VS en de PKK/YPG de pas af te snijden. Hij kreeg zelfs luchtsteun van de Russische en de … Syrische luchtmacht bij de nu bijna beslechte strijd tegen ISIS om de stad al Bab.
Uiteindelijk zat Turkije toen ook met het probleem van de PKK wiens jeugdafdeling, ondanks het toen bestaande staakt-het-vuren van het Turkse leger met de PKK, van bepaalde stadscentra bijna no-go zones had gemaakt. En dat was toch voor Turkije onaanvaardbaar. En dan zie je de VS die de PKK/YPG massa’s wapens en materieel geeft. En dit is niet de eerste maal hoor.
Het lijkt er dan ook op dat Turkije onder die druk ISIS heeft laten vallen. Het was hoe dan ook een slechte kaart om in de handen te hebben. Die groep behoort eind dit jaar immers tot het verleden en dan moet Erdogan op zoek naar betere troefkaarten.
Het is ook mede dankzij Turkse steun dat de regering van Assad het oostelijke deel van de stad Aleppo kon bevrijden. Dit doordat Erdogan enkele duizenden huurlingen uit dat gebied weg liet halen om tegen ISIS en vooral de YPG/PKK/VS te gaan vechten. Met andere woorden: Turkije en de VS zijn hier in oorlog. En feitelijk ook met de andere leden van die VS-coalitie waaronder België en Nederland.
Herinner dat de NAVO een militaire alliantie is die via artikel 5 in geval van oorlog militaire bijstand vereist. Wat dat in de praktijk wil zeggen wordt hier ten volle bewezen. En dan weten we dat Turkije militair binnen de NAVO na de VS de sterkste ‘partner’ is.
Natuurlijk is in Turkije de AKP aan de macht en dat is gewoon de Turkse variant op de moslimbroederschap. En dus is dit een erg gevaarlijke situatie. Erdogan wil het land politiek, cultureel en religieus een draai van 180° doen maken richting zijn eigen kalifaat. Voor Europa met zijn massa’s Turkse immigranten een bangelijke evolutie.
Verder zien wij dat Syrië evolueert naar een land in drie delen, een klein stuk onder Turkse controle, een groter stuk waar de PKK/YPG en de VS de plak gaat zwaaien en een regeringsgebied met eventueel een klein stuk al Qaeda & Co. Men is nu druk bezig het stuk taart van ISIS aan het verdelen voor dan latere onderhandelingen.
Waarbij men ook moet beseffen dat de VS deze oorlog tegen Syrië begon om het land kapot te maken. Bijvoorbeeld door het in stukken te hakken. Eerst als plan A met ISIS en daarna met plan B via de Koerden. De strategische zetten voor na ISIS zullen aan die Amerikaans/Israëlische visie te linken zijn.
En dan is de vraag wat daarna, na ISIS. Gaan de VS en Turkije, die nu illegaal in Syrië opereren zich terugtrekken? Wat krijgen de PKK/YPG? Wat krijgen de zich overgevende jihadisten? En wat is er voor lekkers voor Turkije? Verder is er natuurlijk de kwestie van de invloed van Iran en Rusland. Zeker is dat Saoedi-Arabië het kan schudden.
Nu reeds is duidelijk dat Rusland met eindelijk een volwaardige militaire basis een lekkere brok kreeg. Het vermoeden is wel dat de oorlog dit jaar grotendeels achter de rug is. De problemen echter zeker niet. Evenmin als het pokeren aan de onderhandelingstafel.
Interessant is dit artikel over het eindspel rond Syrië dat verscheen in de Saoedische in Londen verschijnende krant al Hayat en ook te lezen is bij het Amerikaanse Carnegie, een zoveelste zionistische studiedienst. Men moet het dus lezen vanuit dit oogpunt. http://carnegie-mec.org/2017/02/16/end-game-for-syrian-opposition-pub-68007.
Willy Van Damme