Een soort van België onder Filips de Goede is enigszins kort door de bocht. Enerzijds betrof het hier een personele unie onder de Bourgondiërs, anderzijds omvatte de Bourgondische Nederlanden grote delen van de Noordelijke Nederlanden, de Zuidelijkste Nederlanden (Artesië, Picardië, Vermandois …), Groothertogdom Luxemburg…
Niet alleen de Grieken hadden te lijden onder grootheidswaanzin na WO I. Ook Belgische nationalisten maakten zich hieraan schuldig. Zij zagen een Groot-België aan de horizon. Vrij snel werden door deze aanspraken gemaakt op Zeeuwsch-Vlaanderen, Nederlands-Limburg, het Duitse linker-Rijn gebied, Groothertogdom Luxemburg, groot stuk van Duits Oost-Afrika, en zelfs jawel… Palestina. Voor dit laatste zie onder meer
– M. De Waele (1976) Een verwaarloosd aspekt van de Belgische buitenlandse politiek : de Belgische interesse voor de voogdij over Palestina (1914-1918). Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis, Vol. 7, nummer 1-2, p. 83-111 (https://www.journalbelgianhistory.be/nl/journal/belgisch-tijdschrift-voor-nieuwste-geschiedenis-1976-1-2/verwaarloosd-aspekt-belgische)
– R. Aubert (1979) Les démarches du cardinal Mercier en vue de l’octroi à la Belgique d’un mandat sur la Palestine. Academie Royale de Belgique. Classe des Lettres et des Sciences Morales et Politiques et de la Classe des Beaux-Arts. Bulletin. 5e série – Vol. 65, p. 166-228.
Peter Danssaert
Antwoord:
Wat je schrijft over bepaalde Belgische plannen voor na WO I klopt natuurlijk. De familie Nothomb toen was er een van de verdedigers van. Je reinste waanzin. Natuurlijk was de door Duitsland aangebrachte schade aan ons land enorm.
Met Filips de Goede wilde ik stellen dat hij de eerste vorst was die de gebieden van de Hertog van Brabant en de Graaf van Vlaanderen één maakte wat enkele eeuwen later vorm gaf aan België. Maar dan kwamen de tachtigjarige oorlog en de invasies van de Franse koning Lodewijk XIV nog.
Willy Van Damme