In feite heb ik niet veel moeite met wapenhandelaars. Misschien hebben ze wel gelijk om
door hun kunnen en diplomatieke gaven (sluwheid) erin te slagen om weinig te werken en héél veel te verdienen. Correct? Wat is correct? Wat is gewetensvol? Voor wie en voor wat? Zijn de maatschaven altijd objectief? Wapens leveren aan de goeden is goed, zolang die overwinnen – en misdadig als de plannen mislukken. Daar zit precies het gevaar voor de wapenhandelaars. Indien de klant bij een bepaalde actie profijt doet en vooral als b.v. het land zijn nagestreefde doelen bereikt kan de geheime wapenhandelaar in vrede, met veel luxe – en hierdoor geacht en benijd – zijn leventje verder leiden. Geen haan die ernaar kraait! Wapenhandelaars die in het geheim leveren, waren er altijd en zullen er altijd zijn. Waarom? Omdat de gewetenloze regimes en de oppermachtige kapitaalheersers te pas en te onpas, overwegend onder het masker van democratie en vrijheid bereid zijn tot de meest afschuwelijke ingrepen. De beleidsmensen die naar de pijpen van de machtigen moeten dansen moeten hun job naar behoren doen. Dat betekent dat ze een uitgestippelde politiek moeten voeren. Tenslotte zijn het allemaal vrienden onder elkaar die bovendien de machtige wapenindustrie zoveel mogelijk moeten dienen.
Wapenhandelaar spelen is een interessante en boeiende bezigheid die heel gevaarlijk kan zijn.
God zij dank kent de gewiekste wapenhandelaar het wespennest en kan hij de verschillende opdrachtgevers tegen elkaar uitspelen.
Meestal is het zó dat een procedure tegen hem er uiteindelijk, via, via gekunstelde juridische spelletjes voor kan zorgen dat de vriend, die men misschien nog zal kunnen gebruiken, zijn vel kan redden.
Hilaire Bodein
Antwoord:
Jacques Monsieur is een man van het ‘systeem’. Hij werkte zeker niet los van wat men het staatsapparaat kan noemen maar was een soort van ingehuurde losse kracht die men gebruikte als het delicaat was.
Typerend is wat er gebeurde in het dossier van Congo-Brazzaville. Pascal Lissouba, de enige serieus gekozen president van het land, is het slachtoffer van een gewapende door de Franse president Jacques Chirac gesteunde opstand van een legerofficier Denis Sassou Nguesso. Een man die nu nog steeds president is.
Lissouba roept de hulp in van de Franse oliemaatschappij ELF/Total want die was en is in wezen de enige verantwoordelijke voor de inkomsten van dat land. Waarna die de Franse buitenlandse veiligheidsdienst DGSE ter hulp roept die op haar beurt in alle stilte de toen al in Franrijk wonende Jacques Monsieur er bij haalt.
De zaak mislukt door de interventie van het Angolese leger die nog een rekening opstaande had (de zaak Cabinda en FLEC) bij Lissouba en dus wraak nam. Nadien ontploft de zaak Elf/Total en komt de uitgebreide corruptie eigen aan het Franse colonialisme in Afrika (FrançAfrique) open en bloot.
Men ontdekt bij Elf/Total de zaak van die wapenleveringen en Monsieur vliegt de cel in wegens illegale wapenhandel. Wapenhandel die gebeurde op vraag van de DGSE en bestemd was voor de legale regering waartegen de toenmalige Franse president een staatsgreep aan het uitvoeren was. Waar is de legaliteit en waar de moraal? Toch nergens.
Het grappige is dat Congo-Brazzaville onder Sassou Nguesso Jacques Monsieur voor die wapens diende te betalen. Dit gebeurde maar voor een deel en na heel moeilijke onderhandelingen in Zwitserland.
Willy Van Damme