Prachtig geschreven en uw stuk geeft de dagelijkse realiteit weer over wat er allemaal achte de schermen van het politiek decor gebeurd. Ik heb altijd N-VA een partij met twee gezichten gevonden, naar de buitenkant toe zijn ze gematigd rechts en behoudsgezind, maar in de binnenkant zit een ruwe, harde kern.
Toen ik naar die Pano reportage over Schild en Vrienden keek was ik niet zo vebaasd over de banden tussen Schild en Vrienden. De Wever heeft wat aan damage control willen doen, maar Francken en anderen waren goede vriendjes met deze groep dus men moet de mensen geen blaasjes wijs maken. Het ergste van al is nog dat er mensen zijn die deze racistische uitspraken nog goed praten en de VRT beschuldigen van smaad en eerroof.
Er zijn tenslotte ernstigere thema’s zoals klimaat, armoede, ondewijs enz. waar men zich beter mee bezig kan houden ipv altijd de schuld te steken op de migranten en de vluchtelingen.
Dimitry Coppens
Antwoord:
Dat beleid met twee gezichten is een van de belangrijkste kenmerken van de partij. Zij wil gelijktijdig een sociaal en een asociaal gezicht tonen. Een spreidstand die op termijn echter onhoudbaar is. De PR-mensen die als adviseurs dit beleid klank en beeld geven beseffen dit natuurlijk ook.
Het viel mij gisteren en vandaag bijvoorbeeld op hoe Theo Francken bij de voorstelling van zijn boek poogde de rol van sociaal voelend man te spelen door de Europese politiek (welke trouwens?) voor te stellen als onmenselijk.
De zijne was dan volgens zijn beweringen dit weekend de echt sociale en de enig haalbare. Zij uitlating dat zijn critici dan maar een andere oplossing moesten geven was typerend. Natuurlijk beseft hij ook – zoals hij op andere ogenblikken al erkende – dat er geen oplossing voor dit probleem is.
Zeggen dat men gewoon de grenzen hermetisch moet afsluiten is de mensen gewoon uitlachen. Francken is gewoon een door de PR gestuurde figuur die dan eens Jekyl en de dag nadien Hyde speelt. En vandaag mocht dus de sociale Francken goeiedag komen zeggen.
Om dan morgen via Twitter weer eens te schelden op al wie hem niet zint. De vraag is hoelang men dit kan volhouden en welke marsrichting men eindelijk eens gaat kiezen. En de tweede vraag: Zal die uiteindelijke keuze tussen een sociale of asociale koers de partij verder destabiliseren?
Willy Van Damme