Beste Willy, dank voor dit artikel. Ik had het boek besteld bij een boekhandel in Groningen en laten bezorgen in Amsterdam. Maandag was ik voor 1 dag in Nederland en het was gelukkig op tijd bezorgd. Het was een oorspronkelijk boek uit de biblotheek in Groningen. Het mooie is dat het dus door meederen gelezen is, het nadeel dat het geen gaaf boek meer is. Als boekenfanaat is dat voor mij een gruwel. Gelukkig gaat het om de inhoud.
Gerrit
Antwoord:
Felicitaties en uiteraard veel leesgenot. Het boek is natuurlijk niet meer up to date. Zo gebruik ik de toen nog geldende schrijfwijze Kampuchea. Ik beëindigde het schrijven rond begin mei 1980 en begon er aan ergens in januari, kort na het gesprek met Sihanouk. Voor juni 1979 was het land mij bijna totaal vreemd maar de uitgever wou het manuscript snel hebben.
Het was de tijd toen ik nog met een piepklein mechanisch schrijfmachine werkte. Waanzin feitelijk.
Maar het lukte.
Ik vond dat men in de meeste krantenartikels de voorbije dagen op zekere vlakken te negatief was over de man.
Zeker, het was een dief, een folteraar en moordenaar, maar dat is zo voor veel van dat soort volk.
Maar hij was voor mij vooral een zielig man die zich graag op foto’s zag op het Cambodjaanse platteland als de godkoning die honderden handen tegelijk moest schudden. Samdech euv, de grote vader des vaderlands, de godkoning van Angkor.
En inderdaad in 1973 ging hij officieel in zee met de Rode Khmer maar bijna niemand wist toen wat er twee jaar later zou gebeuren. Er waren wel enkele verhalen maar die werden nergens ernstig genomen. Er was iets maar wat wist men niet goed wat.
Men had, met beter weten nu, natuurlijk kunnen vermoeden dat ze iets kwalijks in zich hadden. Niemand immers wist echt goed wie die Rode Khmer waren. Alleen Khieu Sampan kende men, bijna niemand anders.
Na 1979 echter wist iedereen perfect welke gruwel het land van 1975 tot eind 1978 had ondergaan en toch dwong men Sihanouk terug in zee te gaan met diezelfde Rode Khmer.
Maar over die samenwerking zweeg men bijna steeds. En schreef men er toch over dan gaf men het verhaal een draai van 180%.
In wezen zie ik in de man vooral tragiek.
Je zult trouwens lezen dat ik een andere visie over de man heb heb dan veel toemalige schrijvers. Zij zagen in Sihanouk de progressief, iets wat hij nooit geweest is. Tja, hij papte aan met Mao, Soekarno en Nasser en dus kon dat alleen maar een progressief degelijk man zijn, een soort van goede socialist.
Hij was tot het einde echter een autocraat maar wel een vriendelijk man.
Goede auteurs over het moderne Cambodja zijn o.m. Richard Sola, Allain Forest David Chandler, Milton Osborne, Ben Kiernan en de Belg Raoul Marc Jennar. Deze laatste is de Belg met de beste kennis over dat land. hij verblijft vooral in Frankrijk maar is ook regelmatig in Cambodja.
Willy Van Damme
↧
Reactie op Norodom Sihanouk – De dood van een Cambodjaanse autocraat door gerrit
↧