Beste Willy,
ik las met veel aandacht, net zoals ik dat doe met je andere publicaties -die dan zonder reacties mijnerzijds bleven, inderdaad, maar als eye-opener dienen-, deze reeks over het Scheepvaartmuseum in Baasrode. Wat je hier verhaalt is hallucinant. Het gezegde “parels voor de zwijnen” mag hier gebruikt worden. Het hele museumcomplex in Baasrode moet in handen komen van een hogere, meer krachtige, instantie, in casu de provincie want, zoals je schrijft, de allicht destijds zeer gedreven en oprecht begonnen vrijwilligers slaan nu de bal compleet mis, gedreven door een te groot ego allicht. Ik ken ze niet en kan er niet over oordelen, ik geef alleen mijn indruk.
In Sint-Amands, dat ik al een tijdje geleden verliet, heeft het gemeentebestuur het Romain De Saegherhuis (dat samen met al het artistiek werk, door de schilder bij testament aan de gemeente was nagelaten om er een gemeentelijk museum van te maken ) verkocht, samen met alle huisraad en de voorwerpen die het museum tot museum maakten. Het Oeuvre van De Saegher rust nu in een Katholiek Kunstencentrum in Brussel. Hier waren het geen privé-personen maar een gemeentebestuur dat erfgoed verkwanselde.
Enfin, net zoals in onze good old days, blijven we ons ergeren aan wat er aan rottigs gebeurt in den wereld.
Hoe gaat het verder met jou? Ik woon nu al ruim 4 jaar in Madeira met mijn Madeirense vriendin, een rustig leventje met evenwel geregelde gezonde ergernis over wat hier gebeurt (eiland en vasteland). België lijkt dan een land van amateuristische foefelaars, hier gaat alles veel groter, grrr. Voor mijn gezondheid (een hopelijk overwonnen blaaskanker) moet ik wel nog geregeld naar kikkerland, meteen een manier om mijn familie nog eens te zien.
Groeten uit Funchal zou een passende slotregel zijn, wat het ook is.
Frans De Leeuw
Antwoord:
De Baasroodse scheepswerven zijn historisch erg belangrijk en het complex is ook zodanig groot dat dit slinkend clubje van vrijwilligers niet in staat is om dat op een serieuze wijze te onderhouden.
Men zit daar nu elk jaar een paar dagen aan die botter te werken. Een zaak die al veel geld heeft gekost en welke grotendeels via subsidies mogelijk gemaakt werd. Maar de afwerking is gewoon peperduur en financieel onhaalbaar. Spijtig maar men moet de realiteit durven onder ogen zien.
Maar neen, men doet gewoon verder, sluit de ogen en doet of alles wel goed komt. Je kunt het vergelijken met een goede comedy maar in wezen is dat dramatisch en om te schreien. Zeker omdat ze het ook niet willen inzien.
Ik vroeg mij een tijd geleden af je nu al terug in Sint-Amands was of daar nu op Madeira in de Atlantische Oceaan zat. Ik herinner men nog perfect hoe je aan de toog in De Vaandrig met die speciale jas pintjes kwam drinken.
Heel goede herinneringen aan over gehouden. Zij het af en toe eens wel minder goede met die paar overlijdens. Altijd welkom als je nog eens terug in de streek bent. Ik heb een goed gevulde drankenkast en een garage met lekkers met daarop kurk of kroonkurk.
Willy Van Damme