Willy, dank uitgebreide repliek!
Uw inzicht is dieper maar algemeen zijn wij het er over eens dat dit een historisch moment is/kan zijn. De toekomst zal uitwijzen of ze ginds voldoende eenheid vertonen om een eigen koers te varen.
Een verschil in denken ligt in de inschatting van het geheugen van de mens. Ik lees regelmatig dat een volk zich iets zal herinneren of onthouden. Dit mag waar zijn voor enkelen maar niet voor het geheel. Uw opmerking dat men dat daar niet vergeet, gaat volgens mij niet op omdat het gelinkt is met bepaalde gebeurtenissen.
“Memen” zijn belangrijker. Turken vertonen een minachting tegenover Arabieren en dat is een ingebedde meme die de Arabieren niet vergeten. Geïsoleerde gebeurtenissen daarentegen blijven niet hangen.
GV
Antwoord:
Een volk is iets dat niet bestaat. Binnen mijn straat zijn er allerlei soorten mensen met allerlei soorten ideeën en gedragspatronen. En voor zover ik ze ken, en we kennen elkaar mits verschillen wel goed, zijn dat allen sympathieke mensen. Maar als eenheid betreft dat alleen in zoverre de straat waar we wonen.
Dat is ook zo binnen de landsgrenzen. Het enige dat de Belgen gemeen hebben is dat ze binnen een door een grens afgebakende gebied wonen. Alhoewel zelfs dat niet klopt want veel zogenaamde Belgen wonen overal in de wereld. En dat is ook zo voor Nederlanders, Fransen en Russen.
Natuurlijk heeft de grote meerderheid binnen die grens op een aantal vlakken een gelijklopend ‘geheugen’ en dus visie wat een gevolg is van bepaalde belangrijke gebeurtenissen. En de wijze waarop media en het onderwijs ons een bepaald inzicht over die historische feiten opdrongen speelt een centrale rol.
Neem in Vlaanderen waar onderwijs en media die feitelijk historische onbelangrijke veldslag van 1302 buiten alle proporties opbliezen of de wijze waarop de meerderheid in Nederland kijkt naar Willem van Oranje – in wezen toch een massamoordenaar – en de Tachtigjarige Oorlog. Het beeld hierover bij de doorsnee Belg/Vlaming/Nederlander staat zoals een goed historicus weet haaks op de realiteit.
En dat gaat ook zo voor Turkije en Syrië waar in beide gevallen de media en het onderwijs in de twee landen een totaal verschillende visie verspreiden over de geschiedkundige relatie tussen wat nu twee landen zijn.
De overdracht in 1939 door de Fransen van de toen Syrische provincie Antiochië/Antakya aan Turkije is een van de oorzaken voor de Syrische opstand in 1945 tegen het Franse kolonialisme. In Turkije schotelt men met de paplepel de bevolking iets anders voor.
De houding van de doorsnee Syriër – ik zeg dus speciaal niet DE Syriër – is daarom ook anders als de die van de doorsnee Turk. En de vijandschap in Syrië tegenover Turkije heeft dan ook niets vandoen met de recente gebeurtenissen maar gaat veel verder.
Maar je moet het verleden goed kennen om het heden te begrijpen maar ook zien naar de huidige realiteit. En dus moet je zeker niet uitsluiten dat Erdogan morgen bij Bashar al-Assad op de koffie of thee zal gaan – een biertje zal er publiek toch niet bij zijn – want dat heet diplomatie en realpolitik.
Verder lijkt er stilaan zicht te komen op wat er nu gaat gebeuren. Alhoewel het nog erg vroeg dag is lijkt de toestand in het oosten van Syrië in een voor de regering en Syrië gunstige zin te evolueren.
Wel lijken kringen binnen het Pentagon, de CIA en Buitenlandse Zaken nog weerstand te bieden en met alternative zo te zien onrealistische plannen te komen. Wanhoopsdaden lijkt het eerder.
Zo is het plan nu dat de strijdkrachten van de YPG een apart onderdeel gaan vormen van het nationale leger en dat zij samen met het reguliere leger gaan instaan voor de veiligheid van de regio en het bewaken van de grenzen. Lokale troepen staan in voor de veiligheid van hun regio is een nu in Syrië veel toegepast principe.
Belangrijk hierbij is Fish Kaboer, de grensplaats met Irak in het noorden van Syrië. Die wordt nu gebruikt door de westerse alliantie om troepen en materiaal van de luchthaven van Erbil richting Syrië te sturen.
Het is een betwist gebied dat de VS in handen van de Koerdisch-Iraakse clan Barzani wou houden. Die zou dan onder Iraaks/Syrische controle komen. Het is de fysieke link tussen het Iraakse Koerdistan van Barzani en dat van de YPG.
Nu is dit onduidelijk maar zeker is dat de VS daar uitdrukkelijk aanwezig is. Dit om de troepenbewegingen mogelijk te maken. De chef van de Syrische veiligheidsdiensten zou zich met deze zaak van het overnemen van het Syrische oosten in detail bezig houden.
Willy Van Damme