Ik las Egbert’s boek in het jaar 2016 en bevestig volmondig dat zijn boek aanbevolen lectuur is voor wie met een gedegen achtergrondkennis de gebeurtenissen in het Midden-Oosten wenst te volgen.
Bovendien schrijft hij heel goed waardoor zijn boek vlot leest.
Ieder die aandachtig leest, heeft wel een aantal opmerkingen. De mijne beperkt zich tot een in boeken regelmatig wederkerend fenomeen, namelijk dat de christelijke leer uit zijn context gerukt wordt. Vaak vraag ik mij waarom in boeken godsdienst zo vaak zijdelings wordt aangepakt. Enkele zinnetjes uit het Schrift volstaan voor die aanpak, vergeet de rest maar … correctie, de rest werd waarschijnlijk nooit grondig gelezen. Echter dit weze Egbert vergeven, want zijn onderwerp raakt godsdienst wel, zij het dat de interpretatie in hetzelfde bedje ziek is.
Willy, raakt m.i. onbewust dit punt aan wanneer hij schrijft dat de zionisten seculiere joden zijn. De zionisten doen zoals de schrijvers, ze nemen een paragraaf en interpreteren die om ge/misbruik van de maken. Bv. wat mij als Christen opviel was dat de zionisten teksten uit het Nieuwe Testament gebruiken om hun punt hard te maken. Als je Christus als reddende koning erkent ben je geen jood meer maar een christen.
GV
Antwoord:
Termen zoals christen, jood, fascist en marxist zijn er om misbruikt te worden. Bijna steds door menen die er amper iets of niets van kennen. Zo was Pol Pot van de Cambodjaanse Rode Khmer volgens de meeste media een marxist.
En recent schreef Peter Mijlemans in Het Nieuwsblad dat Denis Sassou-Nguesso, de dictator/president van de Republiek Congo (Brazzaville) een marxist is. Ja zijn partij noemt de Congolese Partij van de Arbeid. Niet die van Peter Mertens dus.
De man kwam aan het bewind na een door Jaques Chirac, toen de Franse president, gesteunde opstand. En christen zijn wil betekenen dat je in de oppermacht van Jezus gelooft. Wat dat ook mogen betekenen.
Willy Van Damme