Ik zie het omgekeerd. Lloyd maakt een goede analyse. Higgins publiceert het omdat het in zijn kraam past. Maar het is een goede analyse, ge ziet de evolutie in het ontwerp van de vatenbommen, en ik zou niet willen dat iemand anders dat doorheeft terwijl ik het nog afwimpel omdat ik een lage dunk heb van Bellingcat.
Bellingcat was toen ook nog niet zo door de mand gevallen als nu.
Ik was er van overtuigd dat de reikwijdte van de raketten in Khan Seikhoun 2km was trouwens(ik kan het opzoeken maar in elk geval veel minder dan wat de amerikanen beweeerden), maar inderdaad , Sellstrom bevestigde de korte reikwijdte en stelde het Syrische leger daarmee buiten verdenking. Misschien daarom dat hij nadien van het toneel verdween. Dat was de periode dat het OPCW nog degelijk werk leverde – binnen hun dwangbuis van het kunstmatig beperkte mandaat.
Trouwens laten we wel wezen, hier heeft het OPCW nog authoriteit, maar in de rest van de wereld buiten de westerse alliantie kennen ze Postol wel, nemen ze het laatste lek ook au serieux , en is het OPCW alle krediet kwijt.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Die twee kilometer klopt inderdaad. Het dossier is ook al straks 6 jaar oud. Iets veranderen aan de zaak doet dat niet. Maar iedereen met wat kennis die deze zaket zag kon zo zien dat ze geen 9 kilometer kon vliegen en primitief van constructie was.
Maar het lomp in elkaar gestoken verhaal over die coördinaten van die twee raketten was een doorgestoken kaart om zo een Amerikaanse directe interventie uit te lokken. het trio, Bellingcat, HRW en NYT moeten dat zeker geweten hebben. Er was immers geen tweede raket met sarin.
Het is de discussie die na Oost-Ghouta ontstond dat Bellingcat en de andere twee ontmaskerde. In deze discussie zijn Postolen Lloyd pas laat op het toneel verschen maar dat was zeker voor december 2013. Sellström bevestigde maar wat anderen waaronder Postol en Lloyd toen eerder al had gezegd. En die perconferentie was was zeker voor 22 december toen dit stuk blijkbaar verscheen.
De reactie van een zekere S-Cury en het povere antwoord daarop van Bellingcat toont de essentie. Waarom zou een getraind leger dat over massa’s hedendaagse w<apens beschikt van alle soorten en kalibers ietsprimitiefs en, geef Bellingcat toe, weinig efficiënt gebruikebn. Het mist elke logica.
En bovendien baseert men al de verklaringen en veronderqstellin,gen op niets want die foto's kan men in geen 1000 jaar omschrijven als een bewijs voor het gebruik van v