Ik heb Humo gelezen sinds ik klein was en heb na een lange tijd van ergernis Humo overboord gegooid toen ze fier Con Coughlin van de Telegraph brachten over Saddam. Dat was in 2002. Dan lang De Morgen gelezen tot het op den duur enkel nog een studieobject was om te zien hoe slecht het wel gesteld was met de journalistiek.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Dat verhaal over Saddam zal wel boeiend geweest zijn, vermoedelijk geschreven door een of ander Brits/Amerikaans pr-bureau.
Montasser wordt veelal omschreven als een islamkenner. Toen hij in Dendermonde kwam spreken voor het Davidsfonds beweerde de man dat de islam voorkomt uit het christendom en het judaïsme.
Nou de streek van Medina en Mecca was een der weinige regio’s in het Midden-Oosten waar er toen praktisch geen christenen aanwezig waren. Dit in tegenstelling tot Egypte, Ethiopië, Iran, Irak, Syrië, Jordanië, Libië en Palestina. Toen ik er hem daarna over aanspraak gaf hij onmiddellijk zijn fout toe.
Ik heb hem toen enkele documenten bezorgt die officieel de Westerse steun voor ISIS (incluis dus ook België) aantoonden. Desondanks bleef hij steeds maar dezelfde onzin en leugens verspreiden.
De man ging hier in Dendermonde naar school, eerst in het nu Oscar Romerocollege en na allerlei problemen naar het Koninklijk Atheneum waar hij mijn jongste zoon ontmoette. Hij heeft hem toen een rozenkrans gegeven die nog steeds in zijn kamer hangt.
ik vermoed dat hij voor onze Staatsveiligheid gaan werken is na zijn eerste zogenaamde studiereis naar Syrië waar hij in onze media de loftrompet zong van deze (sic) fiere krijgers. Als je hem moest geloven dan ging Damascus elke dag vallen en gingen zijn vrienden nadien Israël ‘bevrijden’.
Dit terwijl hij perfect wist van de samenwerking tussen zijn vrienden en Israël. Deze Palestijn is dan ook een zoveelste verrader van de Palestijnse zaak. Hij was gewoon zoals die andere experten over de zaak een man die bewust loog.
Wat we zien is dat mensen als Guy Van Vlierden, Koert Debeuf, Jorn De Cock en Montasser direct of indirect allen voor buitenlandse instellingen, veiligheidsdiensten en regeringen werkten.
Zij waren met hun artikels, interviews en columns de mensen die in het Belgische debat de toon zetten. We weten nu dat ze allen logen en ongetwijfeld bewust. Lang was er twijfel of wat de media schreven een kwestie was van onkunde, copieerzucht uit luiheid of door een gebrek aan tijd of simpelweg conformisme. We weten nu beter.
Willy Van Damme