Reactie op Maurice De Prins – Een leven van bedrog door Robert French

Bedankt voor de informatie Willy, maar eerlijk gezegd schokt “mijn bron” zijn dood niet, en eerlijk drinkt hij liever hier “een biertje” op….
Schade voor al die mensen die opgelicht zijn, en die arme rakkers kunnen niets meer tegen hem maken nu hij kous is…..(is het zeker een hersenbloeding? is de lijkschouwing gedetailleerd uitgevoerd?)
Robert French:
Antwoord:
Hij kan zijn geld gaan opdoen in zijn hemel. En zijn slachtoffers… Trouwens hij moet mij ook nog wat duizenden euro’s.
Het was voor mij hard werken en de druk was soms enorm maar finaal heb ik van dit genoten. De zaak Superclub was een verzameling van tientallen grote en kleine processen en in vele ervan werd ik door de advocaten van die heren ook door de modder gesleurd. Schaamteloos feitelijk hoe zij daar de grofste leugens en laster mochten verkopen, die ‘chique’ naar laster stinkende heren en dames advocaten.
Het gevolg was dat in al die uitspraken ik ook ter sprake kwam en steeds hebben al die rechters mijn werk geprezen en die heren een straf aangemeten.
Ik kan je verzekeren dat dit telkens een grote spanning veroorzaakte en soms woede maar nadien een zeer grote voldoening.
Het was voor mij telkens opnieuw een examen dat ik aflegde om daarna met de hoogste onderscheiding thuis te komen.
Pseudo’s als een Frédéric Deborsu zouden zo door de mand vallen. Maar die noemt zich dan ook een degelijk ‘onderzoeksjournalist’, sorry, verzamelaar van roddels.
Een van de centrale figuren in de zaak belde mij ooit op met de vraag wanneer hij door het hof juist was gestraft. “Je kent het toch zo goed”, was zijn commentaar. Hij kreeg het antwoord. Ook die man moet mij nog geld na een veroordeling.
Willy Van Damme