The World Uygur Congress kwam 7 t/m 9 december bijeen in Brussel onder leiding van een hooggeplaatste EU-Fransman en een Turk. Iets van gehoord? Nee, want onze fantastische pers schenkt er geen aandacht aan, ook niet terwijl ze moord en brand schreeuwen over werkkampen waar een miljoen onderdrukte Oeigoeren worden “omgeschoold” tot modelchinezen. Eigenaardig, nietwaar?
Even terug naar het begin. China heeft twee kolossale gebieden aan haar westelijke grenzen die van oorsprong niet door Han-Chinezen worden bevolkt: Tibet, het land waar tot 1950 een Boeddhistische theocratie heerste onder leiding van de Dalai Lama’s en Xinjiang, het land van de Oeigoerse moslims. Beide landen zijn en waren altijd onherbergzaam en afgelegen, maar met name Xin-Jiang wordt een deel van de Nieuwe Zijderoute en daarom van strategisch belang. Het Kanaat Xinjiang werd in de zevende eeuw toegevoegd aan China, Tibet in de negende eeuw.
Even terug naar het World Uygur Congress. Waarom zit dat in Munchen, Duitsland gevestigd en niet in de Oeigoerse hoofdstad Ürümqi? Dat is omdat de WUC een door de CIA gefinancierde terreurorganisatie is, die in de afgelopen decennia in China talloze aanslagen pleegde waarbij velen om het leven kwamen.
Actueler wordt het, als u weet dat er momenteel 18.000 door de WUC aangestuurde Oeigoeren actief zijn in de Syrische provincie Idlib, waar ze worden gesteund door Duitsland en Frankrijk. Idlib wordt nu heroverd door het Syrische regeringsleger, wat de jihadisten op de vlucht drijft en de Oeigoeren naar huis, tenzij, daar komt het, ze kunnen rekenen op westerse steun, asiel, verblijfsstatus onder het mom van “vervolgd in China”.
Dat in China anti-religieuze repressie bestaat is geen geheim. Dat het westen daar een forse rol in heeft is minder bekend. Wist u, dat tientallen jaren de Dalai Lama en zijn broers werkten voor (op de loonlijst stonden van) de CIA? En dat de Amerikanen tienduizenden Tibetanen hebben opgeleid om religieus gemotiveerde aanslagen te plegen op Chinees grondgebied? Het ging om drie operaties waarvan we nu de namen kennen: Operatie Circus – training van Tibetaanse guerilla’s op het eiland Saipan en in Colorado, Operatie Barnum – droppings van Amerikaanse commando’s en wapens boven Tibet en Operatie Bailey – propagandacampagnes tegen de Chinese regering in Tibet. Weet u gelijk waarom u zo boos was op China na het zien van “Seven years in Tibet”. Want die film (vol halve waarheden) was uitmuntende propaganda.
Misschien mogen we binnenkort een Hollywood-drama verwachten over “Zeven jaar in het Oeigoers heropvoedingskamp” of zoiets, maar voorlopig moeten we het doen met de gegevens die we hebben. De geruchten over heropvoedingskampen komen uit één bron: de afspraken die hierover zijn gemaakt tijdens een driedaags seminar van wat je gerust Oeigoerse jihadisten mag noemen, van 7 tot en met 9 december in Brussel onder leiding van de Franse Europese vertegenwoordiger Raphaël Glucksmann en Dolkun Isa, voorzitter van het World Uygur Congress. Dat klinkt Turks, nietwaar? Inderdaad. Oeigoeren zijn cultureel en taalkundig sterk verbonden met de Turken en het was de Turkse president Erdogan die donderdag bekendmaakte, militair te willen ingrijpen in Libië. Wellicht duiken daar die 18.000 Oeigoeren op die dan later weer ergens tot nut kunnen worden gemaakt met een aanslag hier of daar, of in Italië aan land kunnen worden gezet met dezelfde veerdiensten die al tienduizenden “vluchtelingen” de EU binnen hielpen.
De doelstellingen zijn duidelijk: begrip kweken onder westers publiek voor maatregelen ten gunste van de jihadisten en ten nadele van de Volksrepubliek China.
Het resultaat van al deze CIA-acties die gebruik maken van diepgelovige mensen om een ander land op de knieën te dwingen, is onderdrukking van diepgelovige mensen. Het ganse verhaal.
G C133
Antwoord:
Rare naam. De essentie van je betoog klopt volgens mij. Wel heb ik een aantal opmerkingen betreffende wat volgens mij fouten zijn.
Vooreerst kwam Tibet pas onder controle van China tijdens de Mongoolse verovering van China en Tibet rond 1240 en bleef die in soms heel zwakke vorm voortduren tot onder Mao Tibet onder directe controle van China kwam.
Pogingen van bepaalde historici om Tibet in die periode als onafhankelijk voor te stellen kloppen volgens mij bekende informatie niet. De Britten bijvoorbeeld hebben de grenzen tussen hun Indië en Tibet steeds afgebakend met Chinese onderhandelaars. De Britten hebben trouwens in 1904 Tibet pogen te bezetten en het faalde miserabel. Het was de operatie van kapitein Francis Younghusband.
Daarbij dient men ook rekening te houden met het feit dat de Dalai Lama alleen in naam later religieus ook baas werd over Mongolië dat tot het boeddhisme overging.
Het is een erg complexe geschiedenis waarbij in de vroege middeleeuwen een Tibetaans leger in 763 ooit zelfs de Chinese hoofdstad Chang’ an (Xian) veroverde en plunderde. China hield onder de Yuan, Ming en Qing dynastieën controle via allerlei functionarissen maar liet de lokale zaken over aan de plaatselijke administratie.
China’s vertegenwoordigers noemden Ambans die o.a. beslisten over de conclusie van de oorlogen in de negentiende eeuw tussen de Sikh heersers en Tibet voor de controle over de regio rond Ladakh.
Bovendien rijst hier ook de vraag wat men wil bedoelen met Tibet. Voor sommige Tibetaanse ultra’s zijn dat de gebieden waar een of andere vorm van Tibetaanse boeddhisme wordt beleden – de sektes van de Rode en de Gele hoeden van de Dalai en Panchen lama’s, en de Bon religie, de godsdienst voor de komst van het boeddhisme.
Bovendien is er ook de vraag wie nu de baas is bij de Gele Hoeden sekte, de Dalai of de Panchen Lama. Zo moet de keuze voor de nieuwe Dalai Lama bevestigd worden door de Panchen Lama.
Men kan zeggen dat de Panchen Lama (Shigatse) de man van Beijing is en de Dalai meer een bepaalde lokale elite vertegenwoordigde. Veel van de tradities zijn zoals bij vele godsdiensten een soort kwakzalverij vermengd met legendes die dienen om bepaalde machtsstructuren in leven te houden.
Veel had ook te maken heeft met de rivaliteit tussen de stad Shigatse en Lhasa en de vele kloosters onderling. Want ze mochten dan wel allen boeddhist zijn, met elkaar vechten en moorden was nooit een probleem in Tibet. Zoals het folteren van tegenstanders evenmin een punt van discussie was?
Het klopt dat de Dalai Lama een instrument was van de CIA. Het waren agenten van de CIA die de Dalai Lama uit Chinese handen wisten te krijgen en naar Indië smokkelden.
Daar was in 1958 toen als gevolg van de collectivisering van de landbouw onder de CCP en Mao in de provincie Amdo – die officieel buiten Tibet lag – een opstand was ontstaan. De huidige veertiende Dalai Lama is afkomstig uit deze regio.
De VS heeft al massa’s geld gestoken in Tibet om dat los te weken van China. Er was ook een vanuit Nepal georganiseerde opstand. Dat was een enorme flop toen die opstandelingen verhongereden en zelfs hun schoenen moesten opeten.
De financiering van de VS van die opstand eindigde toen de Amerikaanse veiligheidsadviseur Henry Kissinger en president Richard Nixon een bondgenootschap sloten met het China van Mao tegen de toenmalige Sovjetunie. De zogenaamde pingpongdiplomatie.
Wat betreft Xinjiang en de Oeigoeren is de toestand nog veel ingewikkelder. Zo ingewikkeld dat er naar mijn smaak niemand wijs uit kan raken. Vooral wegens het ontbreken van voldoende bronnenmateriaal.
De controle over de regio wijzigde ook doordat nieuwe rijken ontstonden en ook weer verdwenen en door de komst van nieuwe volkeren uit de grote Noord-Aziatische steppe en het arriveren van nieuwe religies. Ook hing veel af van de sterkte van China in die meer dan vierduizend jaar oude geschiedenis.
Een echt Oeigoerse staat heeft nooit in realiteit bestaan en Rusland, Perzië en China speelden hier een grote rol. Men kan zeggen dat ook hier zoals bij Tibet de Mongoolse verovering met de Yuan dynastie (1240-1354) een sleutelrol speelde.
Men kan dan betwisten of China dan een deel was van Mongolië of omgekeerd maar algemeen aanvaard iedere historicus met naam dat de Yuan een Chinese dynastie was.
Wat betreft de relatie van het in Duitsland (München) gevestigde World Uighur Congress met bijvoorbeeld de Turkestan Islamic Party blijf ik een beetje onzeker. Ik herinner mij echter geen verklaring van het WUC tegen die salafistische terreur. Het is voor mij een en hetzelfde alleen met een andere naam.
Ook de Dalai Lama weigerde bepaalde gruweldaden van Tibetaanse opstandelingen echt te veroordelen. Zoals het zich in brand steken – een doodzonde voor de boeddhistische leer – door Monniken of het bij nacht in brand steken van woningen in Lhasa waarin kinderen verbleven.
Wat betreft de gruwel komende van Oeigoerse separatisten en salafisten zijn er recent door de Chinese overheden beelden vrijgegeven over hun serie aanslagen in Xinjiang en elders in China. De daden waren wel vaag gekend maar er waren geen beelden.
Die zijn bekend geraakt en kunnen op twitter bij Carl Zha en bij Hu Xijin, hoofdredacteur van de Chinese krant Global Times, bekeken worden. De beelden staan vandaag 29 december op hun twitterpagina.
Volgens die Hu Xijin zijn er na de grote terreuraanslag in Hotan, een grote stad in Xinjiang, van 28 december 2016 door hen geen aanslagen meer gepleegd. En dat veel Oeigoeren het slachtoffer waren van die aanslagen is iets waarover onze pers natuurlijk heel zedig zwijgt. Het past nu eenmaal niet in dit plaatje.
Op de website van The Grayzone kan je een stuk vinden waarin het verhaal over die 1 miljoen Oeigoeren die in kampen opgesloten zitten wordt geanalyseerd als pure propaganda en natvingerwerk. Zie: https://thegrayzone.com/2019/12/21/china-detaining-millions-uyghurs-problems-claims-us-ngo-researcher/
Recent kwam men daar nog wat extra saus aan toevoegen en beweerde men zelfs dat de Chinese overheid in die kampen op grote schaal een handel in organen heeft opgezet. Bewijzen behoudens beweringen zijn er natuurlijk niet. Maar binnenkort zit de TIP inderdaad waarschijnlijk wel in Libië.
Wat het Westen, met o.m. Duitsland, hier wil bereiken behoudens het bij voorbaat mislukte pogen tot destabiliseren van China wil bereiken is dom. Het grootste slachtoffer zijn in wezen de Oeigoeren die last hebben van die salafisten en die salafisten die als kanonnenvlees het slachtveld worden ingestuurd.
Maar het is geweten dat jihadisten na hun dolle avonturen in Syrië en de wijde regio een nieuw onderkomen vonden in o.m. het Verenigd Koninkrijk en ook Duitsland. Zie de twitter van journaliste Jenan Moussa, de partner van de Nederlander Harald Doornbos
China is de grootste handelspartner van Duitsland. Wil men problemen veroorzaken voor het Duitse bedrijfsleven en zich verder de wet laten dicteren door Washington? Zo te zien wel. Idioot is hier het gepaste woord. Maar misschien moet Beijing doen zoals Washington en in Europa allerlei herrieschoppers zoals UKIP en Vox steunen.
Ik heb indertijd het boek ‘Seven Years Tibet’ van Heinrich Harrer gelezen en dat was wel leerzaam maar nergens bleek uit het boek dat dit nu het Shanri la was, het paradijs waarover men vroeger al films maakte en boeken schreef. De film zelf is platte propaganda zoals Hollywood er met de dozijnen maakt.
Raphael Glucksmann de zoon van André Glucksmann en is een dubieus figuur, een journalist en politicus en die mee aan boord zat bij door George Soros en de VS in Oost-Europa georganiseerde staatsgrepen en plunder.
Hij is nu Europarlementslid voor een lijst met o.m. de PS en is gehuwd met Eka Zguladze die van 2006 tot 2012 adjunct-minister van Binnenlandse Zaken was in Georgië en nadien van 2014 tot 2016 eerste-adjunct-minister van Binnenlandse Zaken in Oekraïne. Ze was dus aanvaardbaar voor Washington.
Zij werkte ook voor het Amerikaanse Agentschap voor Ontwikkelingshulp (US AID) gekend om zijn grootschalige steun aan onder meer al Qaeda in Syrië naast dan de ganse serie van optanden en staatsgrepen elders in de wereld. Haar man zat dus op zijn plaats. Een mens moet met iets zijn (gouden) boterham verdienen.
Dat er in beide landen onder haar bewind geen enkele sprake was van wat maar op het begin van een rechtstaat leek was voor haar man uiteraard geen probleem. Integendeel, hij zal er financieel wel de vruchten van hebben geplukt. Een minister krijgt nu eenmaal een hogere wedde dan een straatveger of een journalist. En in Georgië lag dat geld voor het grijpen.
Wat hij dus nu bij de Oeigoeren zat te doen is mij onduidelijk. Beter boterhammenbeleg versieren? Het is mij altijd een raadsel wat de media in dat soort figuren anders ziet dan profiteurs op de kap van de kleine man. Veel zal het lot van de Oeigoeren hem echter waarschijnlijk niet interesseren.
Willy Van Damme