Verder moet mijn geen groot psycholoog of mensenkenner zijn om te weten dat zo’n succesvol soldaat en strateeg een hardvochtig man moet zijn. Bovendien sommige acties bewijzen dat hij een koelbloedige moordenaar is. Over waarom, is een ander paar mouwen en zijn executie praat ik hiermee niet goed.
Wie dat niet ziet moet blind in geloof zijn.
Geert
Antwoord:
Niet alle generaals zijn zoals die uit de Eerste Wereldoorlog toen men zonder verpinken honderdduizenden het slagveld instuurde wetend dat er massa’s van gingen sneuvelen. En in oorlog heb je ook militaire helden zoals Rommel, Zjoekov, Wellington, Eisenhower, Foch, Petain en Soeleimani.
Er is wel wat geweten over Qassem Soeleimani maar in wezen bitter weinig voor toch zo’n belangrijk man. Typerend zijn voor mij drie dingen: Hij leefde zeer sober in een huisje dat ware hij in de VS woonde zou toebehoren aan dat van een gewoon soldaat. Geen schatrijke Ayatollah zoals Rafsanjani dus.
Verder zijn er amper teksten van de man bekend. In wezen is er voor zover ik weet alleen een interview van jaren terug bekend en verder is er een mede door hem ondertekende brief over de studentenopstand van 1999 waarbij hij de president opriep om die te onderdrukken.
Wat zeker bij hem ook opvalt is zijn sobere kledij zonder enige versiering of fantasie. Terwijl alle generaals in elk leger hun uniform dragen en fier allerlei medailles dragen zijn er amper of geen foto’s van de man beschikbaar waarbij hij aan het front in militair uniform verscheen. Dit terwijl hij voor zijn dood luitenant-generaal was.
Hij is volgens officiële cijfers geboren in 1957 in een klein dorp in de zuidoostelijke provincie Kerman en ging op twaalfjarige leeftijd werken om de schulden van zijn vader af te betalen.
Toen Ayatollah Khomeini in 1979 de macht overnam werd hij lid van de Iraanse Revolutionaire Wacht en vocht in oorlog tegen Irak en is daar gebleven om dan naar de top op te klimmen tot dus Luitenant-generaal. Bij zijn dood kreeg hij postuum de titel van majoor-generaal.
Politiek leek hij al sinds het allerprilste begin van zijn publieke carrière nauw aan te leunen bij de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei. Volgens een artikel in The Financial Times van dit weekend ‘Commander who opposed US at every turn’ van Najmeh Bozorgmehr hield hij zoals Khamenei een middenpositie in tussen de zogenaamd gematigden en de meer radicale stromingen in Iran.
Wel is hij vermoedelijk een diepgelovig man. Zijn dochter noemde hij Zeinab naar de oudste dochter van de profeet Mohammed. Zijn militaire strategie bestond er blijkbaar in groepen vrijwilligers te vormen die ideologisch sterk aan elkaar hingen en die hij door zijn karakter kon motiveren.
Hij wordt gezien als de strateeg die zorgde voor de bevrijding van het Syrisch-Libanese grensgebied rond de stad Quasar, de Syrische stad Aleppo en in Irak o.m. de steden Tikrit en Mosoel. Sleutelmomenten in de strijd tegen het Westen en de salafistische terreurgroepen.
Dat er bij die militaire operaties Amerikanen sneuvelden zal zeker wel het geval zijn. In Libanon was hij actief tijdens de Amerikaans-Israëlische bezetting en nadien in Irak na de Amerikaanse inval van 2003. Wel werkten ze samen in 2001 bij de Amerikaanse verovering van Afghanistan. De Taliban waren vijanden.
Het klopt dat er in Irak veel problemen zijn met die strategie. Sommige van die milities die officieel een onderdeel van het leger vormen gehoorzamen in de praktijk aan niemand behalve hun krijgsheren. Waarbij zij hun controleposten soms gebruiken als afpersingsmiddel.
Wat zorgt voor grove misbruiken met negatieve gevolgen voor de invloed van Iran en ook de VS. Maar dat is typerend voor elke oorlogssituatie waarbij er geen sterk gedisciplineerde legers aanwezig zijn. En zelfs dan nog gebeurt bij klassieke legers dit soort uitwassen soms. Het geweer geeft macht.
Zowel in Libanon, Syrië en Irak waren de legers erg zwak of onbetrouwbaar. Het Libanese was erg zwak met een grote invloed van de VS, Saoedi-Arabië en Israël. In Irak was er geen leger meer terwijl dat van Syrië erg verzwakt was door deserties naar in essentie het buitenland of als gevolg van overlijdens.
Ook in Syrië zijn er dergelijke problemen geweest met vooral de Woestijnvalken (Desert Hawks) die wel erg succesvol waren in hun strijd tegen ISIS en al Qaeda maar die door hun praktijken ook voor veel ongenoegen zorgden onder de bevolking.
Eens de regio rond Der Ezzor onder overheidscontrole werd deze eenheid dan ook ontbonden en de bevelhebber in ballingschap naar het buitenland (Oekraïne) gestuurd.
Wat je schreef is wel tot op zekere hoogte dat wat westerse kranten schreven. Al is de FT dit weekend wat positiever bij het zetten van de toon over Qassem Soeleimani. Een beetje raar.
Willy Van Damme