Oei, ik zie dat ik belangrijke woorden weggelaten heb. In Ghouta mochten ze NIET kijken naar reikwijdte raketten . Ik kan geen kritiek geven op het werk dat het OPCW daar deed. De organisatie werkte ‘as designed’. De vraag van de reikwijdte werd door Postol/Lloyd gesteld en Sellstrom antwoordde bevestigend. Sellstrom is nadien niet meer in aanmerking gekomen voor een FFM. Als ge naar wikipedia gaat kunt ge daar zien dat Bellingcat daar het laatste woord krijgt met hun bewering dat het Syrische leger toch op 2km van het doelwit was. Ah ja dat kan eh, een klein team dat op een of andere manier toch kort doordringt in vijandig gebied. Maar toch stel ik mij voor dat iemand van dat team aan zijn baas vraagt: zeg we hebben toch betere raketten die verder reiken, waarom gebruiken we die niet? En ook, waarom doen we dit eigenlijk? om te laten zien dat we slecht zijn?
En nee, de sarin was niet van het leger. De signatuur klopte niet, en de effectiviteit ook niet. Hersh heeft het erover in ‘The Red Line’ , dat het staal in Porton Down is geanalyseerd . Wat niet in het artikel staat is dat Dempsey erbij betrokken was om dat staal in Porton Down te krijgen(via een engelse en een russische bevriende generaal), maar dat zit ergens in een audio interview.
En de pers over de VN: de VN zit niet helemaal in de zak van de VS en de houding van de journalisten reflecteert dat. De VN is betrouwbaar wanneer het de VS goed uitkomt.
Nils Melzer van de VNbv is vernietigend in zijn rapport over de behandeling van Assange. Dat is alleen maar goed voor eenmalig 5 regels in de krant.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Het verhaal van die raket in Oost-Ghouta die zogenaamd 9 en meer kilometer kon vliegen kwam van Bellingcat – voor de ‘specialisten’ de kenner van Syrische rakettechnologie – zelf en werd als basis gebruikt voor de laster van Human Rights Watch en The New York Times.
Velen die het dossier volgden stelden echter vrij snel dat die 9 kilometer niet kon en zegden dat 2 kilometer de max was. En dat was niet alleen Lloyd en Postol. Desondanks bleef Bellingcat bij zijn leugens.
Pas nadat Ake Sellström op die persconferentie in december 2013 in het gebouw van de VN stelde dat die 2 kilometer inderdaad de max was draaide Bellingcat zijn verhaal om en beweerde hij dat het leger op 2 kilometer zaten en dus zeker de dader was. En hij op de maan.
Wie de vraag over de reikwijdte van die raket stelde weet ik niet – de naam werd niet genoemd – maar als ik mij goed herinner was dat een vrouwenstem. Een ongetwijfeld slimme dame.
Maar dat verdraaien van de feiten is typerend voor Bellingcat. Met de zogenaamde aanval met sarin op de stad Khan Sheikhoun beweerde al Qaeda dat er met vliegtuigen bommen met sarin werden gegooid. Wat dan de basis vormde voor dat rapport van het OVCW.
Toen Tulsi Gabbard, de Democratische presidentskandidaat, daarop kritiek had en onder meer Postol citeerde over de amper enkele centimeters diepe put – wat een vliegtuigbom per definitie uitsluit – viel hij haar frontaal aan. Want men had – stelde hij nu – een raket met sarin gebruikt.
De vliegtuigbom was plots weg. De man is een van de zovele door de Amerikaanse National Endowment for Democracy e.a. betaalde oplichters. Hij gaat nu in Nederland met steun van de regering Mark Rutte journalisten opleiden. Een nuchter mens kijkt nu al uit naar de resultaten van dit ‘onderwijs’.
Wat betreft de VN en bijvoorbeeld klokkenluider Julian Assange heb je gelijk. Maar dan is er bij de media plots amper of geen interesse meer. Het toont nogmaals aan dat het journaille bewust zit te liegen en bedriegen om de lezer te misleiden en te verhinderen dat de waarheid aan het licht komt.
Le Monde bijvoorbeeld bracht niets over die persconferentie van Ake Sellström in de VN van december 2013. Waarom? Men kan het raden. In dat toen gepubliceerd rapport wordt het fameuze artikel over het gebruik van sarin door Damascus van Le Monde in de vuilbak gegooid wegens ongegronde beweringen.
Het was volgens de krant, die er ook foto’s bij publiceerde, en de Franse regering het ultieme bewijs dat het Syrische leger sarin had gebruikt. Het verhaal was bijna zeker het resultaat van een onderonsje van deze krant met de Franse regering. En dus was die persconferentie van Sellström en zijn rapport voor Le Monde geen nieuws. Zo gaat dat.
Willy Van Damme