De meeste kolonisatie is eigenlijk door Het israelische Labor gebeurd.
Ik wil er wel op wijzen dat Israel dan wel een koloniaal project is maar het haalt zijn inspiratie uit het 19e eeuwse racistische nationalisme (pangermanisme, panslavisme), en dergelijke ideologie heeft het moeilijk met expansie: het leidt namelijk tot verwatering van ‘het ras’ of wat die unieke groep dan ook moge zijn. een ‘groep die graag een ras zou zijn’ zullen we maar zeggen. Dus ge krijgt de aspiratie naar een ‘kernland’ dat zuiver is, met errond een periferie. Maar over die periferie zijn de meningen typisch verdeeld zijn. enkel invloed uitoefenen zonder infiltratie? Selectief koloniseren? Annexeren? Dat intern conflict bestond in Israel en ge kunt het evengoed zien in Duitsland indertijd: Groot Duitsland moest reiken tot aan de Oeral, maar Frankrijk was eigenlijk periferie. Controle wilde men wel maar een echte annexatie zou tot verwatering kunnen leiden.
In de VS ziet ge vergelijkbare zaken. De racistische strekkingen zijn niet erg imperialistisch. Ze willen vooral immigranten buiten houden. Imperialisme is meer iets voor de progressievere strekkingen. RAND en de neoconservatieven komen niet voor niets uit de progressieve richting. Daarom ook dat Verhofstadt zich zo thuis voelt bij de neocons.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Een zeer rake opmerking. Zionisten zitten hier met een enorm probleem. Dat blijkt uit hun politiek tegenover de wat men dan veelal bezette gebieden noemt.
Men durft ze gewoon niet te annexeren want dan zou men hen stemrecht of medezeggenschap moeten geven en dan dreigen de joodse zionisten een minderheid te worden. En dat wil men niet. Daarom dat men via druk poogt te doen verhuizen. Maar met die miljoenen Arabieren lukt dat niet.
Het is inderdaad zoals met Duitsland in WO II. Zij zagen hun ‘Duitse ras’ als heersen van de Oeral tot de Atlantische Oceaan maar zaten verveeld met al die niet-Duitsers, die niet-Germanen. Gans het zionistisch project is waanzin en op termijn onhoudbaar.
Willy Van Damme