In antwoord op Jos van Oijen.
De specialist van Human Rights Watch die destijds ter plekke onderzoek heeft gedaan stelt dat de VS geen rol speelde in de Rwandese burgeroorlog. Dat verzin ik niet zelf, meneer van Damme. Overigens stel ik niet dat Flamme massaslachtingen ontkent, zoals u beweert. Flamme ontkent dat er genocide tegen de Tutsi’s heeft plaatsgevonden, dat is iets anders. Zelfs Filip Reyntjens heeft Flamme daar verschillende keren op aangesproken. Is Kagame ook tevreden over Reyntjens denkt u?
Jos van Oijen
Antwoord:
Iedere schrijver over non-fictie met aan bronnenkritiek doen. Doet men dat niet dan kan men alles beweren de waarheid te zijn. Iemand van Human Rights Watch beweert iets en dan is dat ‘DE WAARHEID’. Kom nou, dat is niet serieus.
Zoals je misschien al bemerkte hou ik mij vooral bezig met de oorlog in Syrië en ben daarin ettelijke malen die organisatie tegengekomen. En mijn conclusie is dat die liegen dat het niet mooi is. Ik heb op mijn blog er meerdere voorbeelden van gegeven die ook onweerlegbaar zijn.
De organisatie is in essentie een verlenging van het Amerikaans ministerie van Buitenlandse Zaken. Hetzelfde ook voor Amnesty International en de meeste andere westerse ngo’s (Artsen Zonder Grenzen) die dan andere landen van de NAVO dienen
Zoek op mijn blog bijvoorbeeld het voorval in augustus 2013 in de Syrische regio van Oost-Ghouta toen daar het zenuwgas sarin werd gebruikt. Men was als het ware nog de doden aan het tellen of ze stelden bij HRW al met zekerheid te weten van waar die raketten – Het was er uiteindelijk slechts 1 – waren afgevuurd en door wie.
Achteraf is hun dossier samengesteld door The New York Times (Journalist C.J. Chivers, een oud militair), HRW en die oplichter van een Bellingcat (Eliot Higgins/Moses Brown) een grote pot leugens gebleken.
Het dossier hierover van de VN opgemaakt onder leiding van Ake Sellström toonde perfect die leugens aan. De NYT heeft zich in december 2013 hiervoor verontschuldigd. Zij het onderaan binnen de krant met een klein stukje. De gekende krantenstrategie als men op leugens wordt betrapt.
Ik nam toen eerst telefonisch met HRW in New York contact op betreffende die leugens (vooral de reikwijdte van die raket, wat erg cruciaal was) en ze stelden dat ik die vraag per mail moest doen.
Wat ik in januari 2014 als dus afgesproken deed. Ik wacht nog altijd op een antwoord. Wel riepen ze toen in een persbericht op tot het bombarderen van de hoofdstad. Wat ook de bedoeling was van gans die actie met sarin. Mensenrechten en HRW, ja ze weten hoe men het woord moeten schrijven.
In was dan ook helemaal niet verbaasd met je verhaal over Rwanda en HRW. Het zijn altijd diezelfde leugens in dienst van de VS. De VS wou Rwanda afnemen van de Fransen en dus mochten er 10 miljoen mensen sneuvelen. Bill Clinton was toen een goede vriend van pedofiel en serieverkrachter Jeffrey Epstein. Dat is het niveau van onze wereldleiders.
Verder gebruikt Flamme de juridische term voor genocide en niet die welke we gewoon in de mond nemen. Zoals hij het toont vergt genocide een vooropgezet plan om een bevolkingsgroep uit te roeien (De Wannsee Conferentie van de nazi’s bijvoorbeeld). Het is in wezen ook een semantische discussie.
In het geval van de Koerden en Turkije (rond 1918) heeft men het over de genocide en wee diegenen die dat ontkennen. In het geval van de Assyriërs (een geschatte 500.000 doden op ongeveer dezelfde plaats en tijdstip) zwijgt men.
Genocide is een politieke term die in wezen niets ter zake doet over de feiten maar waarvan het gebruik alleen een politiek doel heeft. Ik ben geen politicus of minister van Buitenlandse Zaken of staatshoofd. Behalve dan misschien hier in huis. Met het politiek misbruik van de doden wil ik niets te maken hebben.
Willy Van Damme