De westerse houding tegenover de Syrische vluchtelingen kan op meer dan een manier beschreven worden maar ik wil toch het element ‘enabling’ benadrukken. Humanitaire hulp die het conflict ondersteunt en mogelijk maakt. Het gaat zo: het verzwakken en bestrijden van de Syrische staat is niet aantrekkelijk want dat geeft een enorme vluchtelingenstroom naar Turkije en naar Europa. Maar met voldoende humanitaire hulp kunnen we daar een mouw aan passen zodat Turkije en Europa de vluchtelingen aankunnen en dan kan het conflict toch doorgaan. Humanitaire hulp wordt dan een werktuig van de interventionisten.
Ik snap dat eens het conflict gaande is en die mensen daar staan men voor een dilemma staat maar het is zo opvallend dat onze rol in het vluchtelingenprobleem volledig negeren en vrolijk doorgaan de Syrische staat te bestrijden en te sanktioneren.
Tuyzentfloot
Antwoord:
De creatie van vluchtelingenkampen was een bewust beleid van de NAVO en haar bondgenoten. Men organiseerde zo een groot reservoir aan rekruten voor hun strijd. Gezinnen zaten er zonder enig inkomen en om als het ware niet te sterven gingen de vaders of hun kinderen dan maar vechten.
In het Jordaanse vluchtelingenkamp Zaatari waren er verhalen over kinderen die men onder de ogen van Save the Children en UNICEF zo lokte. Rapporten daarover die men richting New York stuurde bleven er onder het stof liggen.
Nu poogt men door die vluchtelingen deels te behouden en met sancties Damascus toch nog op de knieën te dwingen. Maar als het zonder die jihadisten niet lukte hoe zou het dan gaan zonder hen en met alleen die sancties. Luidop dromen heet dat.
Willy Van Damme