In antwoord op Tuyzentfloot.
Het belangrijkste in het artikel is eigenlijk het narratief: China is niet te vertrouwen maar wij kritische journalisten lopen daar niet in. Dat is nu de norm voor alles wat geschreven wordt. Dat betekent nog niet dat journalisten onwaarheden schrijven , een goeie laat zich daar niet op betrappen, maar ze gaan veel geloofwaardigheid hechten aan beweringen en argumenten van critici, terwijl ze de Chinese argumenten behandelen als ‘het staat niet vast dat ze liegen maar het is toch verdacht’.
De echte kemels in het artikel leiden dus eigenlijk wat af van de essentie: het narratief. Dat is waar (westerse) propaganda goed in is: de consensus is nu dat China een sleche reputatie heeft en niets wat ze zeggen kunt ge vertrouwen. Iedereen weet dat nu (ze mogen het gerust oneens zijn over de details) en de propagandisten kunnen verder op hun gemak hun gazet gaan lezen.
Wist ge dat er een Taiwanees team van specialisten half januari naar Wuhan geweest is? De Taiwanezen zijn ook aan het liegen als ze zeggen dat China hun voorloog.
Tuyzentfloot
Recente studies over de attitude in Europa en de VS tegenover China toonde dat in Europese landen men positiever kijkt naar China dan naar de VS. Met als uitschieter o.m. Italië. Zelfs in Duitsland is dit het geval. In de VS is er volgens die studies een groeiend negativisme tegenover China.
Om dat te counteren is men in onze media een ongeziene haatcampagne aan het voeren tegen het land. In de VS is die al zeer veel jaren bezig. En dat stuk van Veerle De Vos is een goed voorbeeld van het voeren van een hetze.
Iemand beweert zonder enig bewijs dat 1 miljoen Oeigoeren in kampen opgesloten zitten en dat wordt dan zonder controle dagelijks elders gepubliceerd van The New York Times via Newsweek tot Der Spiegel, de NRC en Het Laatste Nieuws. Over de achtergronden geen info.
En zo gelooft iedereen dat nergens op gebaseerd verhaal afkomstig van een Amerikaanse fanatiek christen evangelist. Niemand doet zelfs maar de moeite om dit na te kijken want het stond als zijnde waar toch in al die bladen. En dus speelt men voor papagaai.
Wat betreft Taiwan en Wuhan klopt dat inderdaad. Het is zelfs nog straffer want volgens officiële Taiwanese bronnen wisten ze van het virus al af op 31 december 2019. Een dag dus voor men officieel de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) op de hoogte stelde.
Op 31 december begon men met het opkuisen van die Huanan Groothandelsvismarkt in Wuhan en was de centrale gezondheidscommissie vanuit Beijing op bezoek in Wuhan. Deze nam er polshoogte van het probleem en verwittigde dan op 1 januari Genève en de WGO.
Met als vragen: Waar was in China het lek? En werken beide regeringen soms nauwer samen dan officieel gekend? Je weet dat achter elke versie er een andere versie zit en daarachter een nieuwe, enzovoort. Tot je het beu bent en stopt met het zoeken naar de waarheid.
Willy Van Damme