Beste Willy,
ik stel mijzelf al een hele tijd een vraag over het ontstaan van de staat Israël. Wij weten natuurlijk allemaal over de declaratie van Arthur James Balfour uit 1917, waar de Eerste Wereldoorlog nog in volle gang was en niemand wist wat de uitkomst daarvan kon zijn Maar toch kon deze mijnheer Balfour het land Palestina toewijzen aan het Joodse volk, terwijl Palestina op dat moment onder gezag stond van het Ottomaanse Rijk. Hoe wist die mijnheer Balfour dat de Eerste Wereldoorlog naar de kant van de geallieerden op zou vallen? Nu was deze declaratie wel gericht aan een zekere Lord Rothschild, die deze boodschap weer over kon brengen aan zijn Zionistische vriendjes. Maar wat mij hogelijk verbaast is het feit, waarom men heeft gewacht tot 1948 met het uitroepen van de staat Israël? Wist men in 1917 al dat er eerst een holocaust moest komen?
Ik begrijp dat dit een moeilijke vraag is, maar ook mij komen de laatste tijd meer en meer berichten ter ogen dat Zionisten collaboreerden met de Nazi’s. Let wel, ik ben geen holocaust ontkenner, maar er beginnen mij de laatste tijd wel een aantal dingen op te vallen. Zo heeft de voormalige Poolse president Lech Walesa in 1995 de plaquette voor Auschwitz, waarop vermeldt stond dat daar 4 miljoen Joden waren gedood, laten verwijderen en in de plaats daarvan een plaquette heeft laten plaatsen met de tekst dat er 1,5 miljoen joden zijn gedood en er is geen Joodse organisatie die daar bezwaar tegen heeft gemaakt. Dat is nogal een verschil 4 of 1,5 miljoen! Hoogst opmerkelijk!
Was de Vrede van Versailles in 1919 de voorbode dat er een Tweede Wereldoorlog moest plaatsvinden? Wie was J.G. Shoup, een Belgische journalist of een mythe, die een boek heeft geschreven met de titel; “De Geldbronnen van het Nationaal Socialisme (Drie gesprekken met Hitler) onder de naam Sydney Warburg?” Is J.G. Shoup daarom vermoord en is zijn boek daarom uit de handel genomen door de gerespecteerde uitgeverij Van Holkema & Warendorf? Waarom is dit boek opnieuw verkrijgbaar bij uitgeverij Elmar?
Joop de Jong
Antwoord:
De Balfour Declaration dateert van 7 november 1917 en had te maken met de rampzalige financiële toestand van een door de wereldoorlog en decennia van imperialisme totaal uitgeput Verenigd Koninkrijk. In ruil gingen de bankkluizen dan nog verder open.
Begin november was het voor de Britse regering, en ook voor andere waarnemers, overduidelijk dat Palestina en vermoedelijk nog andere delen van het Ottomaanse rijk in Britse (en Franse) handen zouden vallen. Zo viel de versterkte vestiging van Akaba op 6 juli 1917 waarna de weg open lag voor de verovering van het noordwestelijk deel van de Arabische wereld. Jeruzalem viel tussen 7 en 9 december 1917 terwijl men Damascus op 1 oktober 1918 veroverde.
Uiteraard konden de zionisten toen nog niet de onafhankelijkheid van hun heilstaat uitroepen. Eind 19de eeuw waren er al wel de eerste kolonisten toegekomen, maar het zou nog decennia van immigratie vergen om voldoende Europese joden naar Palestina te krijgen. In 1918 waren er amper joden in het land en diegene die er woonden stonden niet te springen voor de ideeën van Theodor Herzl en zijn maten. Het waren joden die behoudens hun religie niet echt te onderscheiden waren van de andere daar wonende bevolkingsgroepen.
Het jaartal 1948 had te maken met het feit dat het Britse imperium toen duidelijk aan het instorten was. Het Indische continent was onafhankelijk geworden en het Verenigd Koninkrijk lag in een wurggreep van de VS die zelf controle wou hebben over het Britse rijk. Gebieden die nog moeilijk onder controle te houden waren werden dus maar onafhankelijk. Van die verwarring maakten de zionisten gebruik om hun wil op te dringen aan Palestina.
Men kan er trouwens van uitgaan dat de meeste bewoners van Palestina toen vroegere joden waren die door de eeuwen
heen christen of moslim waren geworden. Juist zoals vele Europese joden stammen uit tot het jodendom bekeerde Europeanen zoals het verhaal van de Khazars aantoont. Zie hiervoor het boek van Shlomo Sand, ‘The invention of the Jewish people’.
Het is door de groeiende jodenhaat in vooral Duitsland in de jaren dertig dat de aanwezigheid van joden in Palestina groeit. Hitler wil de joden weg uit Duitsland en maakt hierover zelfs akkoorden met de zionistische beweging. Adolf Eichman is trouwens voor zijn arrestatie en moord na de tweede wereldoorlog nog al in Palestina geweest om met het Joods Agentschap over die immigratie te onderhandelen.
Het ging daarbij zelfs zover dat dit Joods Agentschap bij Hitler ging klagen dat de kwaliteit van de door Duitsland gestuurde joden te slecht was. Ze waren onvoldoende raszuiver. Wat aantoont hoezeer nazisme en zionisme met elkaar verwant zijn. Ook waren zowel het Joods Agentschap en Duitsland om duidelijke reden tegenstander van het Verenigd Koninkrijk. En dat leidde dan tot een militaire samenwerking tussen beiden.
Vooral Irgun en zeker de National Military Organisation in Israel van Avraham Stern (de Stern Gang) werkte samen met het Duitsland van Hitler en Italië onder Mussolini. Volgens bepaalde bronnen hadden ze zelfs nog in 1941 trainingskampen in Duitsland. Toen in januari 1942 in Duitsland de Wannseeconferentie over het zogenaamde joodse vraagstuk werd gehouden en de joden niet meer naar Israël gingen maar naar o.m. Auschwitz werd die samenwerking definitief gestopt.
Hoeveel joden en anderen er in Auschwitz en elders werden vermoord is een open vraag die men nooit zal kunnen beantwoorden. Het getal van 6 miljoen is pure onzin en heeft te maken met platte propaganda. Dat het er miljoenen waren hoeft men zeker niet te betwijfelen.
Maar vooreerst is daar de discussie over wie exact een jood is. Verder werden vele ‘joden’ her en der vermoord, soms in hun dorpen, soms onderweg naar vernietigingskampen in getto’s, sommigen stierven van ontbering, honger, ziekte, enz… Daar dus een exact getal op plakken is onbegonnen werk. Men gaat het nooit juist weten.
Wat betreft dat boek officieel geschreven door een zekere Sidney Warburg maar mogelijks dus door die J.G. Shoup denk ik dat dit een boeiend werk zou kunnen zijn. Maar veel over de financiering van de NSDAP van Hitler is al wel gekend. Cruciaal was natuurlijk de uitgebreide steun van I.G. Farben (een na de oorlog in stukken gehakt bedrijf waaruit onder meer BASF komt).
Daarbij waren duidelijk ook sommige Amerikaanse groepen betrokken als de familie Warburg die met I.G. Farben nauw samenwerkten. Men kan zeggen dat die Amerikaanse ondernemers welke veel zaken met Duitsland deden ook Hitler hielpen. Kijk naar de geschiedenis van de familie Bush.
Ik had wel nog nooit van die naam of het boek gehoord. Het zou blijkbaar in 1933 uit de handel zijn gehaald omdat de naam Sidney Warburg vals was en die Amerikaanse familie inderdaad Hitler steunde. Ik vermoed dat men het boek voldoende interessant acht om het opnieuw uit te geven. Meer niet.
Wat betreft Versailles kan men stellen dat men hier de basis legde voor Hitler. Maar dat kwam alleen doordat grote ondernemers met imperialistische bedoelingen als I.G. Farben revanche wouden nemen. Duitsland had Frankrijk en België in 1914 aangevallen en onnoembare schade aangericht.
De stad waar ik woon werd begin september 1914 door hen bewust geheel platgebrand. Het was toen een bloeiende nijvere stad en het zou meer dan 50 jaar duren om van die vernielingen te herstellen. Dat Duitsland dus achteraf moest betalen was niet onlogisch. Potje breken, potje betalen.
Willy Van Damme