Hoezeer ik mij er ook tegen verzet, het lukt mij nooit om bij berichtgeving over Syrië en de enorme trammelant die in dat land plaats vindt — eigenlijk al vanaf het begin van de twintigste eeuw, dus in aanvankelijk ‘Ottomaans’ gebied — de gedachte uit te schakelen hoezeer de politieke zionisten met hun sluwe plannen tot een ‘Joodse Staat’, zij het rechtstreeks, zij het (vooral) indirect, dus op de achtergrond, hun invloed hebben trachten aan te wenden, opdat een redelijk functionerende Syrische staat niet of nauwelijks kon worden gerealiseerd. Omdat zulks nadelig werd geacht voor die ‘Joodse Staat’, het latere Israel dus. De eerste tegenwerping bij deze ‘ophoesting’ zal meer dan waarschijnlijk zijn: complotdenken, met in dat spoor de term antisemitisme. Maar ik baseer mijn gedachten voor een groot deel op bronnen uit de gelederen van die politieke zionisten zelf, zoals bijvoorbeeld het gedachtegoed van Oded Zinon. Het is dan verder een zaak van één plus één is twee, met in dat spoor het kritisch volgen van de wijze waarop die ‘Joodse Staat’ — Israel dus — zichzelf manifesteert en in stand houdt. En ik durf er een lief ding onder te verwedden, dat dít Israel, déze Joodse Staat, het niet gaat redden. Het dán plaats vindende armageddon zal ik niet meemaken; wat mijn voorspelling tot een gratuite zaak maakt. Ik ben 89 (plus vijf dagen) en daar is niets complot-achtigs of geheimzinnig gedoe aan; puur realisme en een open geest…
Egbert Talens, Zutphen
Antwoord:
Proficiat met je verjaardag. Het zionistisch project is te megalomaan en op langere termijn onhoudbaar. Ze zijn wel goed georganiseerd en de Mossad lijkt uitstekend te functioneren.
Maar met dat soort zaken mag je nooit te vroeg definitieve conclusies trekken. Er is teveel duister. En inderdaad het is essentieel dat men zich zoveel mogelijk baseert op de basisbronnen van het zionisme. Ze zeggen (soms omfloerst) alles.
Willy Van Damme