In antwoord op Matt.
Als het gaat over Sellstrom zijn stuk voor sipri( https://www.sipri.org/sites/default/files/2019-06/1906_cbrn_threats_su_anthony.pdf )
dan vond ik zijn stuk ook wel heel diplomatisch, door het te verwoorden als een vertrouwensprobleem, zonder te bevestigen dat andere landen heel goede redenen hebben voor dat gebrek aan vertrouwen. Een goed verstaander snapt het, de anderen kunnen blijven ontkennen. Zoals de Israelis die vinden dat ze in hoofdzaak een hasbaraprobleem hebben.
Vranckx/Ophulst over OPCW daarentegen vroegen aan de officiele bronnen: “er zijn hier critici die u tegenspreken, wat doe ik daarmee?” “Niet op letten, zeiden zijn bronnen, die zijn niet te vertrouwen”. “OK zei Vranckx, weer onderzoeksjournalistiek die goed uitgevoerd is!”
Antwoord:
Een journalist is iemand die kopie/paste doet en dat zo plaatst, eventueel op maat geknipt. Het verschil met een onderzoeksjournalist is dat die laatste er zijn naam onderzet.
Ake Sellström is erg diplomatisch in zijn stukken en dat is begrijpelijk want hij moet navigeren in een mijnenveld en het is geen toeval dat hij na zijn groot onderzoek in 2013 over die gifgasaanvallen met o.m. Oost-Ghouta niet meer voor de OVCW heeft moeten werken.
Die toen gehouden persconferentie in de zetel van de VN was erg merkwaardig. Wel alleen voor wie het dossier wat kende, goed oplette en correct wou berichten. Toen op het laatst die vraag viel over de reikwijdte van die raket met sarin was zijn antwoord maximum 2 km en dat was dodelijk voor de VS.
De vraag wie de dader was werd zo opgelost en dat was niet de regering. Voorheen hadden Bellingcat, The New York Times en Human Rights Watch de Amerikaanse interventie zitten voorbereiden want die schreven dat die raketten 9 km ver konden vliegen en het waren er twee.
En dan was volgens hun verhaal het Syrische leger de dader komende van bij het presidentieel paleis. Toch markwaardig dat men beweerde dat het juist van die plek kwam. Er was echter maar één raket gebruikt en geen twee. Human Rights Watch riep toen in een persbericht op om Damascus te bombarderen.
Le Monde schreef over die dag dan ook geen woord en de finesse werd overal verborgen. Ook nu is hij weer erg diplomatisch. Elke vogel zingt zoals hij gebekt is en ik heb geen reden om de feiten diplomatisch te omkleden maar een kat te noemen en dat op een voor iedereen verstaanbare wijze.
Nu schrijft hij onderaan pagina 28: The solution requires a well-functioning staff of a wide geographical distribution and a trusted relationship between the OPCW and a broad number of intelligence organizations representing various aspects of any underlying international conflict.
Dit zegt feitelijk omfloerst alles. De OVCW gebruikt voor haar onderzoeken alleen mensen die men via de veiligheidsdiensten van de VS, de EU en het Verenigd Koninkrijk kan huren. En daar knelt hem het schoentje en dan krijg je klokkenluiders zoals met dat onderzoek in Doema.
En Rudi Vranckx? Ja, dat is een onderzoeksjournalist. Toen ik deze tekst naar de VRT Ombudsman Tim Pauwels doorstuurde beweerde die nadien zonder enige schaamte dat Sellström de OVCW wat betrof Doema gelijk gaf. Het woord Doema komt er echter zelfs niet eens in voor. Faut le faire!
Ik heb hem nog een antwoord gestuurd en elk gesprek stop gezet. Met zo’n leugenaars praat ik niet. Dat is zinloos en dan praat ik liever tegen de muren van mijn huis. Het was trouwens dit artikel dat ik naar Tim Pauwels stuurde. De lezer kan zelf zien wat voor een leugenaar Tim Pauwels is.
In wezen is de OVCW het slachtoffer van de oorlog die de VS op dit ogenblik voert tegen Syrië, Rusland, China, enzovoort. Waardoor een objectief wetenschappelijk en professioneel onderzoek gewoon niet meer mogelijk is. De OVCW gaat nu de zaak Navalny onderzoeken en ik weet al het resultaat.
Willy Van Damme