In antwoord op Gina.
Wat gebeurt er allemaal achter de muren van onze politiekantoren? Niemand staat daar blijkbaar bij stil. Men heeft de politie een mandaat gegeven om geweld te mogen gebruiken. Blijkbaar worden politiemensen aangemoedigd om dat ook toe te passen op weerloze mensen in een cel. De politie behoort niet tot de hulpdiensten! Daar hebben we een verkeerd beeld over. De taak van de politie is de orde te handhaven. Ik ben echter van mening dat ze er eerder zijn om de elite te beschermen. Dus probeert elke vrouw of man die tot de hogere klasse behoort op hun beurt om de politie te beschermen. Daarom weet men meestal van niets, tot er harde bewijzen naar buiten komen, dan kronkelen ze als palingen op het droge. Men zal altijd proberen om dat staatsorgaan uit de wind te zetten, wat ze ook mogen uitspoken. Wie zal daar iets aan veranderen? Geweld is eigen aan de mensen, ook de brave burger is niet altijd braaf. Ons menselijk wangedrag houdt dat politieorgaan, dat op een legale manier geweld mag gebruiken, in stand.
Marc Segher
Antwoord:
Het gebruik van ongeoorloofd geweld door de politie is duidelijk aan het toenemen maar dan ook weer niet nieuw. Maar de rot van de vis start altijd aan de kop. En de essentie is dat er vanuit de politiek erg laks tegen wordt opgetreden. De normvervaging dreigt uit de hand te lopen.
Wij zijn zeker niet in de VS maar interne controlediensten zoals ook het Comité P en Comité I zijn verzwakt en men zorgde ervoor dat sterke kritische figuren werden verwijderd.
Neem hier het recente voorbeeld van de in Brussel rond China actieve Brit Fraser Cameron. Zonder bewijzen voor wat ook stapt de Staatsveiligheid naar twee bevriende journalisten en pogen die man zo te broodroven. Joe McCarthy in Brussel.
Zelfs al is er over Fraser Cameron veel negatiefs te vertellen, iets crimineels of spionage is daar blijkbaar niet bij. Maar geen probleem voor de Staatsveiligheid die de man via de bevriende pers zwart zit te maken. Het is een aanfluiting van wat de rechtstaat hoort te zijn.
En wat doen de toezichtautoriteiten en de politiek en media: Toekijken en juichen. Ooit was dit zeker voor de Staatsveiligheid onder Walter De Smedt en Anne-Marie Lizin anders. Zij nepen waar dat nodig was. Nu… niets. En dus krijgen wij de ene ontsporing na de andere en speelt de Staatsveiligheid baas.
Die zogenaamde elite is geen geheel maar een conglomeraat van duizend-en-één mensen met ieder hun eigen belangen en veelal daaruit voorvloeiende visies. En die kunnen botsen en dan haalt men de dolken boven, Brutus naspelend.
Willy Van Damme